Tom, Rozdzial

1     1, 10|          pilnie baczył, by psich figlów nie stroiły... Chodził se
2     1, 11| zuchowatej młodości i wraz pełne figlów uciesznych, przegonów i
3     2, 22|       rozpoznać.~- Moiściewy, do figlów to rozum ma, pokraka jedna
4     3, 28|         wielce, jeno że do psich figlów i gdzie by się zabawić...~-
5     3, 29|         i niemrawa, ale do psich figlów głowę miał i sprawność.
6     3, 30|      rada, oczy się jej skrzą do figlów!~- A i mnie zapowietrzone
7     3, 30|    dobrze patrzy.~- Juści, co do figlów pierwszy, do roboty jeno
8     3, 34|    sprawka, on pierwszy do psich figlów!~- Rzemieniem by ich złoić,
9     4, 47|          a zechce się jej nowych figlów, to z niej rychło wytrzęsę.~