Tom, Rozdzial

1     2, 17|       niespodziewanie chwycił ją dziwny lęk i ścisnął za serce,
2     2, 21|    bowiem doszukać dawnej Hanki. Dziwny, mrożący spokój bił od niej,
3     3, 35|          we zwiesnę, w radość, w dziwny spokój, że niejednemu wezbrało
4     3, 36|         od samego rana był jakiś dziwny, matyjasił, mamrotał cięgiem,
5     4, 37|           że nie wypowiedzieć, a dziwny smutek owiewał chałupy i
6     4, 37|          siej skądciś głos jakiś dziwny, ni to krzyk, ni to huk,
7     4, 38|       sobie, roztrząsał nią taki dziwny, niezmożony dygot, że wpierała
8     4, 38|     jednak, bo obleciał ją jakiś dziwny strach i zarazem zgroza. ~-
9     4, 43| zasłuchana w brzęki much i w ten dziwny szum, co się jej cięgiem