Tom, Rozdzial

1     1, 1 | śmielszy.~Ksiądz się uśmiechnął dobrotliwie i zaraz znowu przystanął
2     2, 20| szykowali do spania, powiedział dobrotliwie i całkiem miętko nie podnosząc
3     3, 28|         bo wstał rychło i rzekł dobrotliwie:~- Chodźcie no na drugą
4     3, 33|    odwiedła ją na bok i dziwnie dobrotliwie szepnęła:~- Tereska, opamiętaj
5     3, 35|         żal.~- Jaguś! - szepnął dobrotliwie, podnosząc na nią oczy. ~
6     3, 36|  wyciąga ku niemu ręce i rzecze dobrotliwie:~- Pódziże, duszko człowiecza,
7     4, 38|  chałupę, rzekł do niego wielce dobrotliwie:~- Weź tę dziesiątkę, kiej
8     4, 46|        rękę.~- Jaguś! - szepnął dobrotliwie - posłuchaj mnie uważnie.~
9     4, 46|           Co ci to, co? - pytał dobrotliwie Rocho gładząc ją po głowie.~-