Tom, Rozdzial

1     1, 12|       przez okienko, we świat, za dniem; słońca szukał po niebie
2     2, 15|            bo trzeba było równo z dniem stawać na robocie.~I tak
3     2, 15|  zatrzymają.~I tak szedł dzień za dniem, tydzień za tygodniem aż
4     3, 26|          zrywać się ano musi nade dniem, by wnetki imać się pługa
5     3, 28|              Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka, kościół
6     3, 29|          więc i nie dziwota, że z dniem każdym więcej się mnożyło
7     4, 40| rozchodzić, boć trza było wraz ze dniem dźwignąć się do roboty,
8     4, 45|         słońcu i ciesząc oczy tym dniem jasnym i życiem, jakie wrzało
9     4, 45|       najmarniejszy! Przed każdym dniem by klękał w podzięce, każdej