Tom, Rozdzial

1     1, 3 |        nań, to w ten świat i te dalekości niebieskie, aż i rzekła
2     1, 12| podnosił z niepamięci, wracał z dalekości przerażających i słuchał.~
3     2, 13|         ni drzew, ni chałup, ni dalekości, ino na wschodzie tliły
4     3, 30|        noc, w owe nieprzejrzane dalekości nieba, kaj się aż trzęsło
5     3, 31|        ziem, od drzew, z sinych dalekości, od wód błyskających krętowinami,
6     3, 32|         szarugi przysłaniającej dalekości.~- Wszystkie wracają! Gospodarze,
7     3, 34|        niskie i pola zielone, i dalekości okiem nieobjęte, i chałupy,
8     4, 40|      właśnie co jeno wyjrzało z dalekości, ogarniając świat czerwonym,
9     4, 47|      zapatrzona kajś, w jakoweś dalekości, zapadła jakby w głęboką