Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          Paczesie to stare chłopy, że jaże im już kłaki na łbach puszczają...~-
  2     1, 2 |              się pokładała i stękała, jaże ją i przygnał...~- Graniasta,
  3     1, 3 |           skacze albo rzeknie coś, co jaże we wątpiach poczujesz. Na
  4     1, 3 |         służyła u Boryny i pracowała, jaże jej kulasy ustawały, a nigdy
  5     1, 3 |      gospodarstwie był i marnacja, że jaże mi moja nie dała dobrego
  6     1, 3 |               Dobrzyście, Macieju, że jaże mi dziwno... - uśmiechnęła
  7     1, 3 |         garście.~- Suchy kiej pieprz, jaże się łamie... - Znowu spojrzała
  8     1, 4 |              harak tak zapachniał, że jaże w nosie wierciło, więc się
  9     1, 5 |            bęben pobekuje stękający - jaże we łbie łupało od wrzasku.~
 10     3, 28|                  Ziąb tu u ciebie, że jaże po łystach liże.~Wzdrygnęła
 11     3, 28|      spowiedzi. Ale też ziąb dzisiaj, jaże kości truchleją! - wykrzyknął
 12     3, 28|             Głupia, na wnątrzu zimno, jaże mi ten drewniany kulas stergnął.~-
 13     3, 28|      przechylił się bokiem tak mocno, jaże mu guzik pod szyją puścił
 14     3, 28|              i robota a pogwary szły, jaże się rozlegało. Jambroży
 15     3, 28|           nieckami z krwią.~- Laboga, jaże me mdli od tych smaków! -
 16     3, 28|          najadłam się tam patrzeniem, jaże me jeszcze dzisiaj w dołku
 17     3, 28|               skoro ją dojrzę, to się jaże we mnie gotuje ze złości,
 18     3, 30|           Pańskie na oczy przywodził, jaże się gorąco robiło i niejedna
 19     3, 30|      wykładając wszystko dokumentnie, jaże kajś niekaj oczy kleiły
 20     3, 30|              boleśnie ścisnęły dusze, jaże ryknęli wraz z płaczem,
 21     3, 30|       zdumieli się przemianą, a Józka jaże w ręce zaklaskała:~- Pietrek
 22     3, 30|          izbie rozniesły się zapachy, jaże psy się wierciły między
 23     3, 30|               dyrdając za dziećmi, bo jaże na drogę się wytoczyły.~
 24     3, 30|            tego zaś zapiał Gulbasiak, jaże się kury z grzęd odezwały.~-
 25     3, 30|                a tak srodze spławili, jaże wniebogłosy wrzeszczała...
 26     3, 30|           przygrzane i tak cichuśkie, jaże śpiewy narodu rozchodziły
 27     3, 30|           łaską ich odpuścił...~Witek jaże spotniał ze strachu, czy
 28     3, 30|            się wodzili i tak szumnie, jaże na całą wieś roznosiły się
 29     3, 30|           rosami brzęcząca pajęczyna, jaże rozsnuła się w cichuśkim
 30     3, 30|           obejmie i do pnia przyprze, jaże ramiona się jej ozwarły
 31     3, 30|              takie rzeczy do śmiechu, jaże za boki się brały; izba
 32     3, 30|            zaś śmiał się najgłośniej, jaże ten jego rechot słychać
 33     3, 31|              chrzcie, a sól wypluwał, jaże śmiech brał...~- Bo idzie
 34     3, 31|          często wspierała na kumie.~- Jaże mi się w głowie kołuje,
 35     3, 31|          rozpozna, zaś cegłą ścierają jaże do kości te miejsca, kaj
 36     3, 31|          czary i zamawiania potrafią, jaże strach mówić! - pisnęła
 37     3, 31|              na świecie takie sprawy, jaże skóra cierpnie!...~- Bo
 38     3, 31|      udręczenie, bo strach o dobytek, jaże wójt ustanowił stróże i
 39     3, 31|              też tłukąc się o ściany, jaże strach było patrzeć. Nawet
 40     3, 31|             powietrzu, niby pod wodą, jaże roiło się od czerwonych
 41     3, 31|          słowem zabasować, że kobiety jaże urastały z kuntentności.~
 42     3, 31|        spojrzy - szepnęła Jagustynka, jaże Jaguś w ogniach stanęła
 43     3, 31|              czad mocy i upojenia, że jaże w piersiach zapierało, jaże
 44     3, 31|           jaże w piersiach zapierało, jaże dusza się trzęsła w takiej
 45     3, 31|               wywierała pysk Kozłowa, jaże ksiądz zatkał uszy i poszedł.~
 46     3, 32|         ciepły i rzęsisty, i rodzący, jaże świat pachnie młodą trawą...
 47     3, 32|                Prześmiewacie, a samej jaże łysty do nich drygają! -
 48     3, 32|         bękartami stoicie!~- A zawdy, jaże do samej śmierci każdemu
 49     3, 32|              całą złość na wieprzaku, jaże z kwikiem pognał, że go
 50     3, 32|            Skarżyła się tak żałośnie, jaże klacz zarżała ku niej, targając
 51     3, 32|            oczy uderzyły kieby nożem, jaże Hankę z miejsca taka złość
 52     3, 32|             nie obronią, ty... ty!...~Jaże się zakrztusiła z krzyków.~-
 53     3, 32|             gotowa nawet do bitki, bo jaże się cała trzęsła; ręce jej
 54     3, 32|           pacierzy tak się zabawiali, jaże go w końcu i zmanili podtykając
 55     3, 32|      rozprysnęły się tak doszczętnie, jaże uderzyła się pojrzeniem
 56     3, 32|           jakby kto drugi wpół objął, jaże ciągotki bierą i w głowie
 57     3, 32|             chwili.~Zwijała się tęgo, jaże przyśpiewując z radości
 58     3, 32|              jeno dziwna tęskność, że jaże łzy nabiegały do oczu, a
 59     3, 32|               się w sercu tak słodko, jaże smutki pierzchały i pojaśniało
 60     3, 32|            przedrzeźniała Jagustynka, jaże wszystkie śmiechem gruchnęły.~
 61     3, 32|          lipach, co wyniosłym kręgiem jaże ku dachom kościoła sięgały
 62     3, 32|            stułę, z gołą głową, że mu jaże łysina błyskała w słońcu.~
 63     3, 32|           wieś okwieconą; nad stawem, jaże we wodzie cichej odbijała
 64     3, 32|             podniósł się taki wrzask, jaże ksiądz im z dala wygrażał.~
 65     3, 32|              unoszące się nad polami, jaże się klękać chciało przed
 66     3, 32|          całej mocy i tak rozgłośnie, jaże ptaki uciekały z drzew pobliskich;
 67     3, 32|               baraszkowały swawolnie, jaże Pietrek Borynów, obzierając
 68     3, 32|             beczeć, kowal zawtórował, jaże w uszach zawierciało, a
 69     3, 32|          pognały na przełaj do drogi, jaże im łysty bielały. Procesja
 70     3, 32|             znów gruchali rozgłośnym, jaże wrony z gniazd wylatywały
 71     3, 32|            gniazd wylatywały na pola, jaże świece gasły od pędu, a
 72     3, 32|            radoście rozpierały serca, jaże chciało się niejednemu huknąć
 73     3, 32|              świniom żarcie poniesła, jaże Hanka zdumiała się, ledwie
 74     3, 32|              się nieraz tak z bliska, jaże bezwolnie się odsuwała.
 75     3, 32|               precz kiej ten wiecheć, jaże bęcnął na klepisko...~Straszna
 76     3, 32|    poprzetrącam!... Dam ja ci jamory, jaże się juchą oblejesz!... -
 77     3, 32|           ocknienie w pamięci krzywd, jaże i w końcu rozniesło je daleko
 78     3, 32|         upajającym, słodkim zapachem, jaże w głowie się kręciło.~Wieś
 79     3, 33|       stłaczając się na topolowej, bo jaże pod lasem leżały wspólne
 80     3, 33|           latoś zawitał i tak ciężki, jaże skwierczało po chałupach,
 81     3, 33|               koziełkiem w kierzance, jaże śmietana wypryskiwała wokoło.~-
 82     3, 33|            siedzącego w ganku, któren jaże tupał z uciechy, pokrzykując
 83     3, 33|               łeb rozwalony do kości, jaże mu krew zalewała całą twarz,
 84     3, 33|            wychudłe i obrosłe brudem, jaże litość ją wzięła. Przeniesła
 85     3, 33|          babom tak trefnie przysolił, jaże śmiech zarechotał na ogrodach,
 86     3, 33|            kiej jabłuszko, a śliczna, jaże się prosiła o całowanie.
 87     3, 33|          przestaną obgadywać Tereskę.~Jaże łyżki zawisły nad michą,
 88     3, 33|         pierzyny.~Gruchnęli śmiechem, jaże się gołębie porwały z dachów.~-
 89     3, 33|               się nalazły! Tyle tego, jaże się wieś trzęsie od skrzeków
 90     3, 33|                Rozpowiadał uciesznie, jaże chłopaki kładły się ze śmiechu,
 91     3, 33|               się ze straszną chęcią, jaże odwrócił się i szepnął:~-
 92     3, 33|             nas nie ominą.~- Robactwo jaże się roi na drzewach, na
 93     3, 33|        spaśnych brzuchach, a pyski to jaże się im świeciły od dobrego
 94     3, 33|          cosik do nich zaszprechował, jaże karczmarz odwrócił się zdziwiony.
 95     3, 33|           drogach, a było tego, było, jaże się ściany rozpierały! A
 96     3, 33|              jeszczek galanto w górę, jaże chałupy się skryły i jakby
 97     3, 33|              to Kobusowie się pobili, jaże ksiądz musiał godzić i napominać,
 98     3, 33|               a gonitwy kole chałupy, jaże ludzie się zbiegali uspokajać.~
 99     3, 33|          prześmiewała...~A Dominikowa jaże pożółkła ze złości a zmartwienia,
100     3, 33|                 odkrzykiwał zuchwale.~Jaże cierpła z gniewu, bić by
101     3, 33|            rwaną nutą, wzbierać mocą, jaże w końcu buchnęły złote,
102     3, 33|              złote, spienione strugi, jaże polały się te trele perliste,
103     3, 33|             owo nabożeństwo ciągnęło, jaże kowal zaczął przyśpieszać,
104     3, 34|             nie ma jakiego podejścia, jaże Weronka dobrodzieja się
105     3, 34|           pognał do wsi z całych sił, jaże koniowi zagrała wątroba.~-
106     3, 34|             pełen i bieganina, ludzie jaże się żegnali z przerażenia.
107     3, 34|             Kozłowa szła na przedzie, jaże wpół zgięta pod ciężarem,
108     3, 34|               chłodzie i pojamorować. Jaże buchała od nich gorzałka!
109     3, 34|            mówić, jak była rozdziana; jaże Filipka z litości przyokryła
110     3, 34|     przytwierdzała tak zajadle Hanka, jaże Pietrek spojrzał na nią
111     3, 34|              a tak pięknie przybrali, jaże się ludzie zdumieli powiedając,
112     3, 34|        wykryli ją całą wełniakami, że jaże grała w oczach od kolorów,
113     3, 34|           ostrym dziobem w bose nogi, jaże z wrzaskiem rozpierzchali
114     3, 34|             huknęli takim śpiewaniem, jaże gołębie porwały się z dachów,
115     3, 34|             cieniów smętarza na plac, jaże biały i wrzący od spieki,
116     3, 34|             droga się w mig zapchała, jaże płoty trzeszczały, i niejeden
117     3, 34|             dziw drzew nie powyrywał, jaże gałęzie i snopki z dachów
118     3, 34|              miejsca poszli oberkiem, jaże ściany i dyle pojękiwały,
119     3, 34|            zaczynał, z czym przyszli: jaże Mateusz rzucił drwiąco:~-
120     3, 34|               już wytrzymać nie mogę, jaże diabli człowieka bierą:
121     3, 34|             tyla w nich siedzi, bieda jaże piszczy, a tu pobok leży
122     3, 34|              wstrząsnął całą karczmą, jaże szyby zabrzęczały, i muzyka
123     3, 34|              Prawił ze dwa pacierze i jaże poczerwieniał, jaże całował
124     3, 34|        pacierze i jaże poczerwieniał, jaże całował ich posobnie molestując
125     3, 34|               rogi, a nie popuszczaj, jaże się zwali...~- Dwa morgi
126     3, 34|               kobiecie tak dzwoniłem, jaże mi kulasy popuchły: postaw
127     3, 35|           sołtysowa, cicha zazwyczaj, jaże pomietło chyciła na Grzelę.~-
128     3, 35|             gniew i tak ją rozprężał, jaże zaczęła biegać po izbie.~-
129     3, 35|     uśmiechając się nieco, gdyż kowal jaże wyrywał se wąsy ze złości. ~-
130     3, 35|             długo o tym rozpowiadała, jaże oczy trzeszczył wystrachane
131     3, 35|       Gospodarz wracają! Antek wróci!~Jaże z onej radości Jagnę jęła
132     3, 35|          przestając szukać pieniędzy, jaże dostawszy gdziesik w słabiznę,
133     3, 35|           tłukąc pięściami we ścianę, jaże Jędrzych przykucnął ze strachu.~
134     3, 35|        zaglądało po drodze do chorej, jaże Jagna drzwi musiała zawrzeć
135     3, 35|              I nie jedną wypominał... jaże pięściami wytrząchał...
136     3, 35|            Prosto żydoska gospodarka, jaże patrzeć boli! - mruknął
137     3, 35|         potańcować z waszymi pannami!~Jaże ich Rocho musiał przyciszyć,
138     3, 35|           chwila, któryś już śpiewał, jaże bory oddawały, jensi gwizdali
139     3, 36|               nad wieś, już całe łąki jaże jęczały pod kosami, wszędy
140     3, 36|              tak przeraźliwie jęczał, jaże się na drogi rozchodziło.
141     3, 36|               wszystkie zboża i trawy jaże się trzęsły od muzyki świerszczów,
142     3, 36|             noc warowała przed domem, jaże wybita ze sił i srodze spłakana,
143     3, 36|             stajni, poklepując konie, jaże zarżały, potem do krów wsadził
144     4, 37|          ździebko z powodu niedzieli, jaże dopiero Łapa przebudził
145     4, 37|              taka przejmująca lutość, jaże go płachtą przykryli.~Że
146     4, 37|                  Chudziaszek, na pole jaże uciekał przed kostuchą!~-
147     4, 37|               to po kątach szukał, to jaże na górę właził niby to po
148     4, 37|              jął przypiekać galancie; jaże wszystkie sady i pola jakby
149     4, 37|          nikaj naleźć miejsca, poszła jaże na przełaz, bych odmówić
150     4, 37|              taką lubą, żywiącą mocą, jaże dusze rozpierało radością
151     4, 37|               dzieci i tak swywoliły, jaże Witek nie poredząc ich rozegnać
152     4, 37|              ogniem i tak przypiekał, jaże ściany płakały żywicą i
153     4, 37|               Smok, nie byk! - wołał, jaże przysapując z radości.~-
154     4, 37|               i żałosną nutę litanii, jaże się widziało, co wszystek
155     4, 37|               już na dobre, chrapiąc, jaże się rozlegało.~Zaś ta letnia,
156     4, 37|          smutków i ciężkich turbacji, jaże na dwór roznosiły się chrapania.~
157     4, 37|            tam długo i tak rzewliwie, jaże ją sama Hanka sprowadziła
158     4, 37|              pusto i strasznie cicho, jaże Józka buchnęła płaczem,
159     4, 37|             takim strasznym krzykiem, jaże włosy powstawały i bolesna
160     4, 37|            rozpacznie i tak jękliwie, jaże łzy się cisnęły, zamierało
161     4, 37|              grudy przemarzłej ziemi, jaże bezwolnie pochylali głowy,
162     4, 37|               zawodzi, a tak szlocha, jaże wszystkie niebo i ziemia
163     4, 37|             jęli na nią sypać piasek, jaże zadudniało, wrzask ci, mój
164     4, 37|           cosik sparło pod piersiami, jaże się prosto zapamiętała w
165     4, 37|            tak rzewnie i przejmująco, jaże kury zagdakały po sądzie.
166     4, 37|            rusza, że chodzi po górze, jaże belki trzeszczą, że słucha
167     4, 38| przenajświętsza w onej mocy żywiącej, jaże piersi zapierało.~Drzewa
168     4, 38|              prażyło coraz ogniściej, jaże śpik morzył, że już niejeden
169     4, 38|              pocieszne skoki a figle, jaże się za boki brali ze śmiechu.~
170     4, 38|             zawzięcie i na taką nutę, jaże niejednemu kulasy drygały,
171     4, 38|            kościoła i tak go napchał, jaże żebra trzeszczały, a cięgiem
172     4, 38|             się wzmagał i tak prażył, jaże pola i sady zalane pożogą
173     4, 38|            wszystkich gardzieli i bił jaże kajś ku słońcu, mocny, ogromny,
174     4, 38|             tęskliwą wynosił się kajś jaże w niebiosy, jaże ku temu
175     4, 38|             się kajś jaże w niebiosy, jaże ku temu słońcu przenajświętszemu.~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
176     4, 38|          dziedziczki, tak wystrojone; jaże dziw brał, a takie bieluśkie
177     4, 38|               i tak się cosik śmiali, jaże ludzie się tym niemało gorszyli.~
178     4, 38|     paskudnika pozdychały, wiadomo...~Jaże się pokurczyli z tajonej
179     4, 38|             uleje! - mamrotał Sikora, jaże go Kłąb trącał, bych zaprzestał.~
180     4, 38|           pozdrowił ją tak poczciwie, jaże całe czterdzieści groszy
181     4, 38|        kościołem.~Słońce przypiekało, jaże się człowiek łuskał ze skóry,
182     4, 38|           piski.~Budy ze świętościami jaże się chwiały od babiego naporu.
183     4, 38|              śmiechy a takie zapachy, jaże niejeden ślinkę łykał z
184     4, 38|             trzy mendle sie wydziera, jaże uszy puchną.~- A przyjdźcie
185     4, 38|         pokrótce obaczą, kto on taki, jaże Nastusia patrzała w niego
186     4, 38|               przekładać zapalczywie, jaże się spocił kiej mysz, kowal
187     4, 38|              to zrobił się taki gwar, jaże przyleciał Jankiel i sielną
188     4, 38|  nieprzystojnie wszystkim przymawiał, jaże go wyciepnęli za drzwi,
189     4, 38|              i teraz cięgiem i dudli, jaże uszy puchną! Witek, przestań,
190     4, 38|             kościele, i tak sprawnie, jaże się dziad zdumiał.~- Cie,
191     4, 38|       rozradowany, wycinając od ucha, jaże kury zagdakały na grzędach,
192     4, 38|            tym i owym; cyganił jucha, jaże się kurzyło, ale nie przeciwiła
193     4, 38|         poczciwie, huśtał i łaskotał, jaże izba zatrzęsła się dziecińskimi
194     4, 38|               ścisnął i tak boleśnie, jaże same łzy pociekły po twarzy.~-
195     4, 38|              bezwolnie i z taką mocą, jaże trzasnęła żerdka. Jasio
196     4, 39|          wywarte drzwi rozlewając się jaże po ambonę.~Michał organistów
197     4, 39|      błogosławił...~Długo przemawiał, jaże się kobiety spłakały i jęły
198     4, 39|               pokosy siana, że zapach jaże wiercił w nozdrzach, a na
199     4, 39|               baba tak prała kijanką, jaże się rozlegało i szumnie
200     4, 39|            jeno a dysząc, Dominikowej jaże łzy pociekły spod szmat,
201     4, 39|            jakby w grobie.~Dominikowa jaże się trzęsła od tajonego
202     4, 39|              grdykę twojego kochania, jaże mu się odbijało kiej po
203     4, 39|          ślepiami przez długą chwilę, jaże Hanka cofnęła się nieco
204     4, 39|              Józka poczęła piekłować, jaże Hanka musiała ją skrzyczeć,
205     4, 39|            minęło co najgorsze!~Hanka jaże ścierpła, ale puszczając
206     4, 39|             staw samym jego brzegiem, jaże się odbijając w wodzie.~
207     4, 39|            często puszczała złotucha, jaże niektóre zagony żółciły
208     4, 39|             zamyślasz? - odcięła się, jaże młynarz gruchnął śmiechem,
209     4, 39|             Rozjazgotały się nad nim, jaże musiał uciekać.~- Żeby wam,
210     4, 39|              tak się na was skarżyły, jaże proboszcz pięścią wygrażał.~-
211     4, 39|             Sypnął koniom takie baty, jaże z miejsca poniesły!~
212     4, 40|              narobiła takiego piekła, jaże musieli się pozwlekać z
213     4, 40|              me kto kłonicą zdzielił, jaże me zamroczyło. Taki parob
214     4, 40|            cicho, z głęboką boleścią, jaże Rocho, aby odwrócić smutne
215     4, 40|               Witka ni też o parobku.~Jaże krzyknęły z podziwu na coraz
216     4, 40|              rozradowaniem i weselem, jaże kobiety się dziwowały.~-
217     4, 40|              dopiero w końcu rzekł:~- Jaże uwierzyć trudno, żeś to
218     4, 40|         ziemiami, rozpalone powietrze jaże ślepiło migotem, ziejąc
219     4, 40|           podrywał się z prześwistem, jaże płoszyły się ptaki, albo
220     4, 40|          znowu zakołował i tak nisko, jaże cień leciał po zagonach.~-
221     4, 40|         pokrzykując, któryś zawodził, jaże się rozlegało.~Antek ostawał
222     4, 40|              trzymał go będę, chłopak jaże piszczy do konia. - Zabrał
223     4, 40|           tchnące tak jakoś z bliska, jaże się wzdrygał i przystawał.
224     4, 40|              jakie słowo, a Pietrkowi jaże skóra cierpła i Witek bojąc
225     4, 40|           ciężkie cebrzyki z żarciem, jaże jej pożałował, bo rzekł:~-
226     4, 41|            tak mu pysk wyrychtowałem, jaże spuchnął niby bania. Już
227     4, 41|             Byłeś to na wojnie, co?~- Jaże, przeciem z Turkami wojował.
228     4, 41|              zwijała się kole chleba, jaże tuman mąki zapełnił izbę
229     4, 41|              spieki, bo w izbie gorąc jaże dusił, a w sieniach, kaj
230     4, 41|               pług z takim wysiłkiem, jaże rwały się postronki.~Antek,
231     4, 41|            chałupie kiej po pochowku, jaże mrozi od smutku, a pociechy
232     4, 41|               go taka żrąca tęsknica, jaże się cały rozdygotał.~Szczęściem,
233     4, 41|                  A to wydzierasz się, jaże na całą wieś słychać!~-
234     4, 41|               daruję! - wykrzykiwała, jaże przerwał jej ostro:~- Ogarnij
235     4, 41|             go też na swoją potrzebę, jaże cała kuźnia dygotała.~-
236     4, 41|                Nie baczysz, Jaguś?...~Jaże odwróciła głowę, takie pąsy
237     4, 41|            takie myśle go nawiedzały, jaże mienił się na twarzy i zrywał
238     4, 41|              strażnika?~- Nie czekał, jaże mu dowiedą! Nie głupi zgnić
239     4, 41|            nią, darło mu ano wątrobę, jaże ledwie się ruchał pod grozą
240     4, 41|               i obrządków, zaś na wsi jaże się trzęsło od przedwieczornych
241     4, 41|             mi się, co i da.~Nastusia jaże go chciała całować po rękach
242     4, 41|            taka rozpachniona cichość, jaże w głowie się mąciło.~Ale
243     4, 41|        koniska tak smacznie chrupały, jaże księdzu zbrakło serca na
244     4, 41|        wydrzeć smokowi, kiej ściskał, jaże tchu brakowało i całą przejmował
245     4, 41|               koni do lasu.~W porębie jaże huczało od roboty; sporo
246     4, 41|           złego sparło pod piersiami, jaże zaklął:~- Ścierwa, przez
247     4, 41|          Przypięli się do jajecznicy, jaże łyżki dzwoniły. ~Wszyscy
248     4, 42|              z przeraźliwym brzękiem, jaże Mateusz klął przez śpik.~
249     4, 42|       nagrzmocić i tyla się nażegnać, jaże kulas zdrętwieje: dzisiaj
250     4, 42|              tak ze wszystkiej duszy, jaże mu łzy pociekły, i obejmując
251     4, 42|           cichej a głębokiej radości, jaże serce biło mu kiej młotem
252     4, 42|              dziadaki, przez niczego, jaże strach pomyśleć. ~- Będzie
253     4, 42|               pierwszego, wyczekując, jaże sam poprosi.~Ale Szymek
254     4, 42|        przygarniał i czegoś wzdychał, jaże matka rzekła:~- Ostań w
255     4, 42|            przerabiania gliny.~Szymek jaże łopatę wypuścił i gębę rozdziawił.~-
256     4, 42|             cudeńka prawił o świecie, jaże Szymek dziw mu do nóg nie
257     4, 42|            buda stanęła taka galanta, jaże ją było widać z Lipiec.
258     4, 42|        organista zagrał tak skocznie, jaże nogi zadrygały, i stało
259     4, 42|              tak siarczyście całował, jaże przekpiwali z niego, a Jambroż
260     4, 42|           wygadywała takie trefności, jaże uszy więdły, zaś kiedy i
261     4, 43|            uczynił się taki harmider, jaże Hanka przyleciała z podwórza,
262     4, 43|              znojnie, duszno i parno, jaże ptactwo padało zemglone,
263     4, 43|          piorun trzasnął kajś blisko, jaże ludzie powybiegali przed
264     4, 43|             już biły jeden za drugim, jaże oczy ślepiło, i spadała
265     4, 43|               tak się cocha o węgieł, jaże się buda zatrzęsła, myślę
266     4, 43|            szyję i całując po gębule, jaże krowa zajęczała, pies jął
267     4, 43|           żadnego! - wyrzekła z mocą, jaże się zastanowił, a szczerze
268     4, 43|               takiego narobię piekła, jaże się cała wieś zleci.~- Cichoj,
269     4, 43|              gdzieś strasznie daleko, jaże dech w piersiach zapierało
270     4, 43|            wzdych i przejmował serce, jaże się prężyła rozwierając
271     4, 44|             łupił też naród ze skóry, jaże trzeszczało, niby to wszystko
272     4, 44|               co trochę przez pokoje, jaże dudniało i brzęczały szyby,
273     4, 44|        Mateusz prawił z przekpinkami, jaże ośmiał się niejeden, a w
274     4, 44|              na ozory to powiedzenie, jaże się kałduny zatrzęsły z
275     4, 44|              naraz grzmotnął go łbem, jaże chłop rymnął na ziemię,
276     4, 44|            niekto jakie słowo kolące, jaże wójt błyskał ślepiami a
277     4, 44|           Wójt struchlał, a pisarzowi jaże spadły z nosa okulary, jeno
278     4, 44|               opętania. Wójt dzwonił, jaże mu drętwiały kulasy, przywołując
279     4, 44|           beczkę, stojącą pod okapem, jaże zahuczała kiej bęben, wtedy
280     4, 45|               przekpiwał z rozmysłem, jaże młodszy, sielny parob o
281     4, 45|         Strażnik jeno zaklął sięgając jaże do maci, ale Antek, że mu
282     4, 45|          ogromny, rozwścieklony i kij jaże mu warczał w garściach,
283     4, 45|             drogę zatopioną w słońcu, jaże go ciarki przeszły, i już
284     4, 45|           krzepko i pchał tak wartko, jaże koło zapiszczało i kurz
285     4, 45|             znajomości!~Zakasłał się, jaże mu ślepie na wierzch wylazły,
286     4, 45|           wszystko, jak się odbywało, jaże oczy szeroko otworzył ze
287     4, 45|               a sami se tak balowali, jaże i przebalowali cały naród,
288     4, 45|           Świsnął szpicrutą i pognał, jaże w klaczy zagrała wątroba.~
289     4, 45|              pohuśtując brata, któren jaże piszczał z radości.~- Nie
290     4, 45|       molestować i zachęcać do jadła, jaże cały dom się trząsł od wrzasków
291     4, 45|              podrażnił księże indory, jaże się rozbulgotały, przywitał
292     4, 45|     dojrzewające, w kuźni biły młoty, jaże rozlegało się na całą wieś,
293     4, 45|               głupstwa i wrzeszczeli, jaże organiścina musiała przykarcać:~-
294     4, 45|                Wynosi się nad drugie, jaże trudno ścierpieć!~- I przystraja
295     4, 45|            pokoju nauczał siostry, to jaże dech przytajała zasłuchana
296     4, 45|         jakbym tego kazania słuchała.~Jaże oczy mu rozbłysły, a na
297     4, 45|             jak się o nich słucha, to jaże mrówki człowieka obłażą
298     4, 45|                  Cóż się tam stało?~- Jaże trzy bryki ziandarów przyjechało
299     4, 46|        ściągać podatki.~- Hale, to by jaże w tyla narodu przyjeżdżały,
300     4, 46|            ruszył z kopyta tak ostro, jaże Antek za nim krzyknął:~-
301     4, 46|            wiarą, mocą i pragnieniem, jaże Antek zawołał:~- Jezu...
302     4, 46|            żegnaną na zawsze.~Jagusia jaże się zaniesła szlochaniem,
303     4, 47|              mu i radę dadzą.~Kłębowa jaże oczy wytrzeszczyła ze zdumienia.~-
304     4, 47|               się człowieczego bólu i jaże mnie zamgliło - rozpłakała
305     4, 47|            jakie jej przyniósł. Jezu, jaże mróz mnie przejął, jakbym
306     4, 47|           pyta... o prawdę...~Mateusz jaże się zatrząsł i obcierał
307     4, 47|          prawić, na muzykę prowadzić, jaże i głupią zdurzył.~- Ze to
308     4, 47|            łóżko, napoił i tak cucił, jaże przyszła nieco do siebie
309     4, 47|               obejmował ją zaszyję, i jaże się zanosząc szlochaniem,
310     4, 48|             włosy powstały na głowie, jaże się porwał z miejsca i zakrzyknął:~-
311     4, 48|         zawiały takie miodne zapachy, jaże go sparło pod piersiami,
312     4, 48|               wesoło! - zaśmiała się, jaże zagrały jej białe zęby,
313     4, 48|               przez całe nabożeństwo, jaże litery skakały mu w oczach
314     4, 48|              z łąk i uderzył w niego, jaże pochylił głowę, tak mu ten
315     4, 48|           patrzą na się tak z bliska, jaże ją ogarniały słodkie ognie,
316     4, 49|            broni, jakże, bieda wszędy jaże piszczy, do garnka nie ma
317     4, 49|            pogadywali tak sfrasowani, jaże niejednemu płakać się chciało
318     4, 49|        pieniędzy! Juści, co cyganiła, jaże się kurzyło, ale święcie
319     4, 49|         pokaranie! - ryczał kiej byk, jaże mu oczy wyłaziły z rozczerwienionej
320     4, 49|               z taką zapamiętałością, jaże świstało płytkie ostrze
321     4, 49|            się do chałupy kiej burza, jaże zadygotały ściany, Dominikowa
322     4, 49|          barzej, wiater bił w topole, jaże się pokładały, kurzawa zrywała
323     4, 49|            ścierwo obmierzłe rzucili, jaże ziemia pod nią jęknęła,
324     4, 49|        hurkotem wskroś całego świata, jaże ziemia dygotała i chałupy
325     4, 49|               pościągali z pól, Lipce jaże się trzęsły od wrzawy radosnej,
326     4, 49|            całego narodu, straszna! - Jaże się wstrząsł.~- Juści, ale