Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |           pług ze skrzypem.~Zaczął znowu bezwiednie przebiegać czerwone
  2     1, 1 |         krowa szarpnęła ją w bok i znowu ryczeć zaczęła.~- Na sprzedanie
  3     1, 1 |         przełaj pól do karczmy.~To znowu chłop z sąsiedniej wsi wiózł
  4     1, 1 |   zgrzytnął o kamienie... to cisza znowu obejmowała ziemię na chwilę,
  5     1, 1 |     gąszczu drzew pożółkłych... to znowu śpiewka się zerwała lub
  6     1, 1 |      przystawał, aby odetchnąć, to znowu obejrzał się na swoje siwki,
  7     1, 1 |     uśmiechnął dobrotliwie i zaraz znowu przystanął przy kopaczkach.~-
  8     1, 1 |          na siejącego przed nimi i znowu kopał, wybierał z szarej
  9     1, 1 |      któren~aby mocny! - dorzuciła znowu ze złym uśmiechem Jagustynka.~-
 10     1, 1 |          ze wsi wyganiali - dodała znowu Jagustynka.~- Tym się krzywda
 11     1, 2 |           mydła z serwatką - insza znowu wołała, żeby krew puścić-ale
 12     1, 2 |       zaciągnął deskę na okienko i znowu coś długo grzebał w zbożu.~
 13     1, 2 |          wilkami owca - powiedział znowu dziad. .~- O krowiem słyszał,
 14     1, 2 |        matki, wzdychała ciężko, to znowu brała się skubać pióra,
 15     1, 2 |      gospodarna, i tyle pola... To znowu przypominał sobie dzieci,
 16     1, 3 |       dudniło, powracał, dmuchał i znowu leciał, bo pani krzyczała:~-
 17     1, 3 |       Bartłomiej Kozioł? - zapytał znowu sędzia, bo chłop milczał.~-
 18     1, 3 |    Pozdrowienie Anielskie. Chrząka znowu! Cie! myślę sobie, nic,
 19     1, 3 |            plotek i domysłów, więc znowu jęła dowodzić i przekonywać,
 20     1, 3 |          wszyćko dzierży.~Milczeli znowu z pacierz dobry.~- A wy
 21     1, 3 |        pieprz, jaże się łamie... - Znowu spojrzała na starego z uśmiechem,
 22     1, 4 |            myto się jeszcze, gdzie znowu czesano i zapletano warkocze,
 23     1, 4 |          kurzą! - westchnął i legł znowu na brzuchu, i patrzył na
 24     1, 4 |            i do rany przyłóż... to znowu całe tygodnie ledwie bąknie
 25     1, 4 |        ozwał się przytomniej i jął znowu obliczać - kożuch na ten
 26     1, 4 |            niby jak to?...~Jankiel znowu wyliczał mu szczegółowo....~-
 27     1, 4 |            cicho, a Franek poszedł znowu pić i brać dziewczyny do
 28     1, 5 |     podobne na ten przykład. Insze znowu młóciły zawzięcie dnie całe,
 29     1, 5 |   uśmiechał się na te wyrzekania i znowu spytał o Jasia...~- I cóż,
 30     1, 5 |           wie czego jeszcze.~Gdzie znowu święte obrazy przedawali
 31     1, 5 |      kołodzieje, a garbarze.~Gdzie znowu krawce i kożuszarze rozwiesili
 32     1, 5 | przebieraną nutę wyciągają, tam ci znowu skrzypki piskają, a ówdzie
 33     1, 5 |        pozostał na chwilę.~A w tym znowu chustki były i materie na
 34     1, 6 |     Warszawy.~- Jagna! - ozwał się znowu z mgieł głos Józi - wiecie,
 35     1, 6 |            Hale, bałabym się ta...~Znowu zamilkli i szli tak przy
 36     1, 6 |       cudzy grosz niełasy - podjął znowu Jambroży.~- Nie, nie, ino
 37     1, 6 |            przyszedłem...~Milczeli znowu. Stara ogładzała długo rozwichrzoną
 38     1, 6 |           potrza...~Zapatrzyła się znowu w okno, bo poczerniałe,
 39     1, 6 |            poleciała do dom.~Cisza znowu objęła izbę.~Czasami deszcz
 40     1, 7 |         pono już wypuścili, trzeba znowu zamykać wszystko a pilnować...~-
 41     1, 7 |       zebrał na czworaki, to padał znowu, bo go popychali.~Józia
 42     1, 7 |        nich nie spuszczał, a potem znowu inne, światowe całkiem tę
 43     1, 7 |    pilnować, bo z trzecim chodzi i znowu gdzie zgubi...~Taka była
 44     1, 10|           A mówiłem jusze - zaczął znowu ksiądz - żeby sam kobyłę
 45     1, 10|          się aż na drogę.~- Co to, znowu pijatyka, co?~- Rekruty,
 46     1, 10|       czasem które niecoś rzekło i znowu zapadało głuche, ciężkie,
 47     1, 10|          przygrzeje, a budziło się znowu kochanie i wznosiła swój
 48     1, 10|           biegł za wozem, powracał znowu i wył... Witek go nawoływał,
 49     1, 10|              połasił się do Józi i znowu latał jak oszalały, to przysiadał
 50     1, 11|       pomyślała stanowczo i poszła znowu do chłopaków krzyczeć, czemu
 51     1, 11|        oddech szedł od łóżka, a ją znowu chwyciły wątpliwości różne
 52     1, 11|            nie zadawać... bych cię znowu na ozory nie wzięli... ludzie
 53     1, 11|           pierwszy zasycili, kowal znowu flaszkę puścił w kolejkę,
 54     1, 11|       grzmocił z uciechy.~Kucharki znowu zaśpiewały:~Niesiem miski
 55     1, 11|        więcej zmieścić...~Kucharki znowu z miskami nowymi szły i
 56     1, 11|         była gęstwa niemała; Jaguś znowu dziękowała od siebie za
 57     1, 11|            poredzali jedni, a inni znowu różne swoje żale i sprawy
 58     1, 11|           nieprzeniknionej, by się znowu wynurzyć i zamajaczyć na
 59     1, 11|           biła kiej gorzałka... to znowu śpiewały tą nutą ciągliwą,
 60     1, 12|            nie rozeznawszy zapadał znowu, leciał w martwą, trupią
 61     1, 12|           w martwą, trupią ćmę.~To znowu jęczał i tak krzyczał przez
 62     1, 12|   wskórawszy.~A że Kuba był zasnął znowu na tę chwilę, więc zakopał
 63     1, 12|            leciał na wesele, które znowu zaczęło się zbierać u Dominikowej
 64     2, 13|       niebo się przecierało, dzień znowu zaświecił ołowianymi oczami,
 65     2, 13|         Powiedziały, że przyjdą.~I znowu ani słowa więcej. ,Jakże,
 66     2, 13|      oczami po świecie. Wzdychał i znowu się błąkał duszą jak ta
 67     2, 13|       śnieżnym pustkowiu, nawrócił znowu oczy na wieś, za ojcową
 68     2, 13|           w ręce przebijać i krowę znowu penetrować, tak i stanęła
 69     2, 14|            narastał i sposobił się znowu.~W izbie Antków też było
 70     2, 14|            niespokojna o Antka, to znowu widziało się jej często,
 71     2, 14|           spokojniej zbierając się znowu do liczenia.~Staremu coś
 72     2, 14|    klepisko, mróz brał z miejsca i znowu a wzorzysto pokrywał szybki,
 73     2, 14|        górniej kieby w śpiewie, to znowu cichła, że ino to brzękliwe
 74     2, 14|           rzuciło się na łóżku - i znowu sta wała głęboka, przemarznięta
 75     2, 14|          pamięci, bo Jagusine oczy znowu wyjrzały z ciemności i modrzyły
 76     2, 15|            ino ślepiami błyskał, a znowu; jakby z rozmysłem, do wszystkiego
 77     2, 15|         tym głowa.~- I u Wachników znowu się pobiły, aż po księdza
 78     2, 15|            na adwent przystało; to znowu zmarło się komuś, bodaj
 79     2, 15|            to Jagustynka zapozwała znowu dzieci do sądów o wycugi;
 80     2, 15|           wysiedzieć, podniósł się znowu i cicho, na palcach podsunął
 81     2, 15|           Antku powiadali - podjął znowu Mateusz, gdy się wyśmiali -
 82     2, 16|        dopiero na odedniu mróz był znowu krzepko chycił, a że przyszedł
 83     2, 16|            Bogu podziękować... - I znowu chciał ją całować, wyrwała
 84     2, 16|        słuchali strwożeni, pukanie znowu się ponowiło.~- Kubowa dusza! -
 85     2, 16|        bała się rzec tym.~Obsiedli znowu ławy przed ogniem, tylko
 86     2, 16|        Przyklęknęli przy drugiej i znowu Witek zapytał, ale już z
 87     2, 16|       nieco modleniem się, huknęły znowu organy i ksiądz zaśpiewał:~
 88     2, 16|            oblewały, a podczas gdy znowu przyklęknęła, szepnął jej
 89     2, 17|            mocno do poduszek... to znowu wyraźnie, głośno słyszała: "
 90     2, 17|           nią, ale wnet przysiadła znowu na skrzyni i jęła przyciskać
 91     2, 17|       drugimi, ale przed kościołem znowu się spotkała z Hanką, która
 92     2, 17|            ni z owego śmiechem, to znowu przysiadała się do dziewczyn
 93     2, 18|       noszą strzelcy dworscy! a to znowu kożuch chłopski i czapkę
 94     2, 18|     rozczerwieniona Józka.~Chodził znowu długo, a Łapa krok w krok
 95     2, 18|          we wsi to potrafi.~Umilkł znowu, nalał sobie drugi raz herbaty,
 96     2, 18|           ale zła była, gdyż Józka znowu gdzieś przepadła, a roboty
 97     2, 18|       spracowała!~- A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie
 98     2, 18|     przyciszało się na mgnienie... znowu szedł... śnieg trzeszczał
 99     2, 18|       barzej przez kłęby i szepnął znowu:~- Ani śpię, ani jem, ani
100     2, 18|        poleciał, słychać było, jak znowu drzwi trzasnęły, dopiero
101     2, 18|           bez niego! Rozsrożył się znowu na przypomnienie, ale milczał,
102     2, 19|           Antek postawił kolejkę i znowu przepili, i już tak siedzieli
103     2, 19|     sielnie zagrała, a Jambroż jął znowu cyganić niestworzone historie
104     2, 19|      niecoś tchu napić się piwa, i znowu poszli w tan nie bacząc,
105     2, 19|        Gdzie zaś, on już stał, już znowu ponosił, już krzykał, czasem
106     2, 19|      karczma! - odparł i wziął się znowu trącać ze starszym i kowalem,
107     2, 19|      ludzie donieśli, że się pobił znowu z ojcem.~- Czego ci potrza? -
108     2, 20|         ogrzać się zdziebko, gdzie znowu ze sprawami, a nawet z takimi
109     2, 20|      piosneczki do późna w noc; to znowu w niedzielę przystroiła
110     2, 20|         przed księdzem.~- O cóż to znowu szczekał? - pytał niedbale.~-
111     2, 20|       obydwóch w Lipcach!~- Co wam znowu przychodzi do głowy, co? -
112     2, 20|         wzięli w Rudce wieprza, to znowu krowę gdzie indziej - i
113     2, 20|         śniegi spadały ogromne, to znowu były całe tygodnie odwilgi,
114     2, 20|     zmówiny córce z Płoszką. Gdzie znowu chrzciny się odbyły, ale
115     2, 21|           wskroś mroków.~A czasami znowu wichura spadała tak nagle,
116     2, 21|         kobiety, ale w dużym lesie znowu się srożyła wichura, to
117     2, 21|            Pietruś wołał!~I biegła znowu całą mocą, potykała się
118     2, 21|             poobtulane w pierzyny, znowu zasnęły, Hanka siadła przed
119     2, 21|           było ani słychu.~Siadała znowu do roboty, ale nie mogła
120     2, 21|     powrotem gospodarstwa, niechby znowu poczuła ziemię pod nogami,
121     2, 22|          po twarzach.~Usadzili się znowu na dawne miejsca i pogwarzali
122     2, 22|          wiada nawet, czy był... i znowu powiadali, przędli a motali
123     2, 22|           go do kości, to popędził znowu dalej szukać strawy, leciał
124     2, 22|          tak ją objęła, że zaczęła znowu wyklinać i bić, co ino wlazło!
125     2, 23|       zrywali się wnet z miejsca i znowu biegli, ani wiedząc dokąd
126     2, 23|        skrętach wskroś cieniów, to znowu noc jakby zawierała powieki,
127     2, 23|   ugwieżdżonego, cichego nieba.~To znowu z pól czy od chałup, z nieba
128     2, 23| miażdżonych kości, groźny warkot i znowu milczenie głębokie a niepokojące
129     2, 23|                        Pociemniało znowu na świecie, chmury się zawarły
130     2, 23|            po długiej chwili śnieg znowu zaskrzypiał na dróżce: dobrze
131     2, 23|      zatrzymywał się co mgnienie i znowu szedł... skręcił za bróg
132     2, 23|         wyszło i Zdrowaś, kiej się znowu pokazał wlekąc za sobą wielgachną
133     2, 24|         suka Jagna? Co - podniesła znowu surowy głos Balcerkowa.~-
134     2, 24|          poszedł, a insi zaś zasię znowu co innego pletli.~To zaś
135     2, 24|             jak Mateusz, podnieśli znowu obronne głosy; ale natomiast
136     2, 24|          uciszyło i opadło, kużden znowu wrócił do swojej koleiny,
137     2, 24|             rozkolesi, zaszemrze i znowu płynie spokojnie.~Tak przeszło
138     2, 24|         Niedźwiedniki włóczyły się znowu od chałupy do chałupy ze
139     2, 24|            kiej na kołku.~Powstała znowu do życia, ale i na wnątrzu
140     2, 24|          odwracał ociężałą głowę i znowu zapominał o wszystkim; przecknął
141     2, 24|         chlastała go po twarzy, to znowu przyciszało się i drobny,
142     2, 24|           pokrywającej lód.~Zmiękł znowu w sobie i niewypowiedziana
143     2, 25|            na topolowej drodze; to znowu któryś dojrzał na niebie,
144     2, 25|            dwa pacierze przybielił znowu wieś całą i pola..:~Wszystko
145     2, 25|           i coś niecoś rozpozna, i znowu pada w mrok chorobny, bowiem
146     2, 25|           i poczerniałe ściany, to znowu staw barował się ano z pękającymi
147     2, 25|        duszę krzepić musiał; gdzie znowu huki jakieś spać nie dawały,
148     2, 25|            poczerwieniała barzej i znowu nieruchomieli, że widzieli
149     2, 25|          Przycichło zdziebko, a on znowu wołał: - Zabierzta, co wasze,
150     2, 25|        synu?... Tyżeś?...~I omdlał znowu.~
151     3, 26|           tutaj, baczę dobrze...~I znowu kusztykała wzdychając ciężko
152     3, 26|           Rozmyślała wpatrując się znowu w drogę, że to wyszedł ze
153     3, 26|     gąsięta, skubiące pod płotami, znowu powiedała:~- O las poszło.
154     3, 27|           pola na oziminy.~Zaczęła znowu mówić przerwany pacierz.~
155     3, 27|       Przeciech na gospodarce jest znowu, na ziemi.~A kto mocen jest
156     3, 27|            nim żałośnie; trzasnęła znowu trepem w wiaderko ciskając
157     3, 27|         się ciężko rozstawać, kiej znowu rozległ się wrzaskliwy głos
158     3, 27|      białymi brzuchami, a gdziesik znowu u wodopojów krowy porykiwały
159     3, 27|          na śniadanie! - wrzasnęła znowu Hanka.~Jagna, kieby przecknęła,
160     3, 27|    wykrztusiła strachliwie. ~- Cóż znowu!... zwyczajnie, jak i drudzy!...
161     3, 27|        przytajony ogień, iż płomię znowu siłą wybucha, to jedno sprawiły,
162     3, 27| poszumiwały głucho i smutnie: szło znowu na jakąś odmianę. ~W Hanczynej
163     3, 27|           szczekać w opłotkach, aż znowu wyjrzała podszczuwając jeszcze.
164     3, 28|  przesłoniałych śledzi, wzięli się znowu do roboty.~Właśnie był Jambroży
165     3, 28|          zwojujecie!~Uspokoiła się znowu.~- Mówił co jeszcze ociec
166     3, 28|            odwieczerzu zjawiła się znowu Jaguś, ale wespół z matką.~
167     3, 28|     niektórym po kawale kiszki, to znowu odbierając, aż w końcu,
168     3, 28|          nos głośno wycierając, aż znowu jęła mówić boleśnie, że
169     3, 28|         jej za język nie ciągał, i znowu leciała na wieś, niosąc
170     3, 29|            ma profit - zakrzyczały znowu.~- Namawiał, aby dać tamtym
171     3, 29| Rozdrażniony był i zestrachany, by znowu na wieś co złego nie padło.~-
172     3, 29|         cały w kościele, a dzisiaj znowu zabałamucili przez strażników.~
173     3, 29|        kiej dziecko...~U Balcerków znowu Marysia, ta, co po Jagnie
174     3, 29|          przyniósł ze stawu; gdzie znowu rozswawolone dzieci do posłuchu
175     3, 29|             co pocznę? - zaryczała znowu drąc się za włosy rozpacznie.~
176     3, 29|           jej przez drzwi.~Tak się znowu zeźliła, że dopiero po pierwszych
177     3, 29|         ogniska w chałupach, by je znowu rozniecić tym młodym, poświęconym
178     3, 30|            kiej przycichli, zaczął znowu, ale już radośnie i krzepiąco,
179     3, 30|          złością zabit! Powstał ci znowu w żywe, z ciemności, z mrozów,
180     3, 30|      gospodarzy siedziało - zaczął znowu Bylica wyciągając nieśmiało
181     3, 30|          poszedł do Hanki, leżącej znowu na łóżku, ale jakoś dziwnie
182     3, 31|    objaśniła po chwili Jagustynka, znowu zabierając się do uprzątania
183     3, 31|         oczyma kryjomo za nią, gdy znowu się ukazała i na podwórze
184     3, 31|        krowami wyjrzeć. Kaj się to znowu Jagna zadziała?~- Pewnikiem
185     3, 31|     jazgotami, albo wóz do młyna i znowu drogi leżały puste, a oniemiałe
186     3, 31|            do chałupy i niesła się znowu za nimi, aż dopiero na zmierzchu,
187     3, 31|             dały gardło, i niemało znowu nabrali na bróg w karczmie
188     3, 31|           do Borynów, Hanka, która znowu leżała czując się chorą,
189     3, 31|            z dufnością.~Hej! ożyły znowu lipeckie pola, doczekały
190     3, 31|           przed domami.~Ksiądz się znowu pokazał na wsi wraz z Rochem,
191     3, 32|        śniadania.~Dopiero kiej się znowu porozchodzili do roboty,
192     3, 32|           stracić z oczu, na ganek znowu poszła.~Kijanki trzepały
193     3, 32|        westchnął żałośnie i zaczął znowu śpiewać.~Dochodzili właśnie
194     3, 32|           na świat wydała.~A gdzie znowu brzózka się pochylała, przyodziana
195     3, 32|        ciężkie, rogate łby, a kajś znowu spłoszony źrebak odbiegł
196     3, 32|        wróciło... nawet Kozieł, że znowu będzie trzeba pilnować komory
197     3, 32|   rozniesło je daleko i zawziętość znowu w sercach zawrzała, złoście
198     3, 32|        cicha, prażąc się ślepiami, znowu gotowe do kłótni, do bitki
199     3, 33|       dygot zatrząsł wszystkim, co znowu się budziło do życia zaś
200     3, 33|       rozpostarła go na kolanach i znowu z niemałym trudem próbowała
201     3, 33|            płota i przetoczyli się znowu na drogę kiej snopy wichurą
202     3, 33|    chytając w garście, co popadło, znowu bili na siebie, za łby się
203     3, 33|   uprzykrzonej, i gdy odeszła, jął znowu fajkę zapalać.~- Psiachmać
204     3, 33|          trocha nad stawem. Poszła znowu, jak co dnia, wypatrywać
205     3, 33|  odwracając oczy na chałupę.~Józka znowu skrobała ziemniaki na ganku,
206     3, 33|         pomoc im przyszła i we wsi znowu się zakotłowało.~Oto Płoszka
207     3, 33|            by mu ulżyć.~Przysiadła znowu, nie wiedząc już, co myśleć.~
208     3, 33|          Nie słuchała już, cichość znowu spadła na świat, słowiki
209     3, 34|            od niego. Zapatrzył się znowu w rozkołysane gałęzie i
210     3, 34|            la zabawy, że wzburzone znowu hulały po zagonach pełne
211     3, 34|        kościołem siekła! - zaczęła znowu wrzeszczeć Kozłowa.~- Zgorszenie
212     3, 34|            ci nie powiem - mruczał znowu Sikora.~- Zwalić go z urzędu,
213     3, 34|           się przyćmiły, zahuczały znowu grzmoty i na posiniałym
214     3, 34|    promienistą kulą...~Lipce ożyły znowu, ludzie jęli wywierać drzwi
215     3, 34|    wysłuchawszy cierpliwie, zaczął znowu swoje:~- Jest tylko jeden
216     3, 34|          jak Bóg w niebie, tak nas znowu za te pogrozy wsadzą do
217     3, 34|          go między sobą i wszystko znowu rozpowiedzieli, radząc się
218     3, 34|         się rozchmurzył i przystał znowu do nich, bych go nie posądzili
219     3, 35|           zamilkł.~Na swoją stronę znowu odeszła, przysiadła w wywartym
220     3, 35|          dziedzicu i myślą, że jak znowu pójdą hurmą z kijami a krzykiem,
221     3, 35|  rozradowany, zaś po jakimś czasie znowu zajrzał do izby.~Hanka klęczała
222     3, 35|  przeczekawszy z pacierz ozwał się znowu, jeno jakoś pewniej:~- Całe
223     3, 35|           prawie bezwolnie, a kiej znowu Szymek rozparł się na ławce
224     3, 35|        chyciwszy pogrzebacz runęła znowu na niego. Nie chciał tej
225     3, 35|        uskoczył, matka dopadała go znowu kiej ta suka rozjuszona
226     3, 35|           zamedytował.~Cichość się znowu przędła; granie organów
227     3, 35|            Uciekasz, a cóżem ci to znowu za krzywdę zrobiła?...~Wylękła
228     3, 35|         wychodziła aż na drogę, to znowu długie czasy patrzała tęsknie
229     3, 35|      Dlaczego? Z jakiego prawa?...~Znowu mu Rocho wyłożył wszystko
230     3, 36|    pierzynę na głowę, jakby zasnął znowu.~Nie było z nim co gadać
231     3, 36|         lebo grzbiet wyprostować i znowu siekł zawzięcie ostawiając
232     3, 36|         polu? - powtarzał, kiej go znowu ułożyli na pierzynie. ~-
233     3, 36|         dziesięć całkiem płanych i znowu jął się gdziesik wyrywać,
234     3, 36|       przywarte oczy, to ozwał się znowu z dziwnym prześmiechem:~-
235     3, 36|          cofała się pośpiesznie:~I znowu płakała.~To wychodziła za
236     3, 36|          pora siać... - powiedział znowu i ruszył raźnie kole szopy
237     3, 36|          nóg, gonił przez chwilę i znowu powracał na służbę przy
238     3, 36|           odlatująca ze ziemie - i znowu się wyłaniał bliżej domów,
239     3, 36|     odpocząć i kości rozciągnąć, i znowu się brał do tej płonej pracy,
240     3, 36|         naraz dokoła, dopiero kiej znowu ruszył posiewać ociężałą
241     4, 37|          Bych ci... - zaniesła się znowu.~A Mateusz jeno głową pokiwał,
242     4, 37|           Nie odrzekła, wyglądając znowu na drogę.~Właśnie przedzwaniali
243     4, 37|        nieco żalnie.~Zamodliła się znowu na długą chwilę, powłócząc
244     4, 37|          obrządki, to cała rodzina znowu się zebrała przy zmarłym.
245     4, 37|          tęskliwe beki owiec, kajś znowu jazgotliwie zagęgały gęsi,
246     4, 37|           ciekły z oczów; albo też znowu podnosiły się jakieś cudne
247     4, 37|     Miserere mei Deus" - zaśpiewał znowu proboszcz, przywtórzył mu
248     4, 37|      nabrawszy powietrza ozwał się znowu, jeno co żałośliwiej:~-
249     4, 37|             odsapnąwszy nieco, jął znowu mówić o nieboszczyku, jako
250     4, 38|         krzykał do pieszych, gdzie znowu śpieszył zapóźniony dziad
251     4, 38|              Zaś po procesji, kiej znowu wzięli odprawiać nabożeństwo
252     4, 38|       odprawiać nabożeństwo i kiej znowu głosy organów zahuczały
253     4, 38|          jedrona pałka! - krzyknął znowu i pogonił za chłopakiem.~
254     4, 38|            na smętarzu - ozwał się znowu - co Lipce mają się dzisiaj
255     4, 38|        cudom odpustowym.~Katarynka znowu zagrała, dziady jęły posobnie
256     4, 38|            głupie barany i tyla!~I znowu jął tłumaczyć i przekładać
257     4, 38|      bociek odleciał parę kroków i znowu zachodził przemyślnie z
258     4, 38|      niedługo wakacje! - ozwał się znowu - ksiądz regens obiecał,
259     4, 38|          głowę, popatrzył dokoła i znowu się zamodlił.~Zaś z nią
260     4, 39|            się kole śniadania, jął znowu penetrować w izbach i w
261     4, 39|           ta oko na wszystko, bych znowu czego nie wynieśli złodzieje.~
262     4, 39|           gdy wszyscy rozeszli się znowu do roboty, zabrała Józkę
263     4, 40|          leżąc z otwartymi oczami, znowu trwożnie nasłuchiwała, gdyż
264     4, 40|           zgorszona, spostrzegając znowu, że młynarczyk przemyka
265     4, 40|        wymiona, ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie ostawiła!
266     4, 40|        wzburzał do dna i przepadał znowu nie wiada kaj, a rozkolebane
267     4, 40|   przystanął pod lasem na ugorze i znowu się ozgniewał.~- Jeszczek
268     4, 40|   przywierając do miejsc, jastrząb znowu zakołował i tak nisko, jaże
269     4, 40|            niepojętą do słońca; to znowu jakby się stawał szumem
270     4, 40|    przepalała?~Na ziemi się bowiem znowu poczuł, na ojcowej i praojcowej
271     4, 40|            mocno i radośnie:~- Dyć znowu jestem! Jestem i ostanę!~
272     4, 40|            wszystkich.~- Co to was znowu ukąsiło? - spytała Hanka
273     4, 41|        kajże to drzewo? - zawołała znowu Hanka.~- A tam, kaj było
274     4, 41|  przyrychtuję.~A ledwie wzięła się znowu do roboty, kiej bociek hycnął
275     4, 41|        rozkazał krótko.~Chycił się znowu pługa i jakiś czas cierpliwie
276     4, 41|    westchnął boleśnie. ~Michał kuł znowu z zajadłością, zaś Antek
277     4, 41|  odszczekiwanie Józki.~Zawahał się znowu, ale kiej Łapa zaskomlał
278     4, 41|            do świeżej koniczyny!~I znowu chodził tam i z nawrotem,
279     4, 41|           uciekał choćby jutro, to znowu radził pozostać i odsiedzieć
280     4, 41|         ostatniej radości.~Bo kiej znowu siedli przy sobie, już im
281     4, 41|            Niczyja!~Rozpłakała się znowu, ale już jej nie spokoił
282     4, 41|         ale po chwili przycichło i znowu opadły go deliberacje i
283     4, 41|        Wstyd to i grzech! Co by to znowu ludzie pedzieli! Dyć ociec
284     4, 41|           zrazu podejrzewała, jako znowu spiknął się z Jagusią; ale
285     4, 42|          na chwilę, a skoro tamten znowu zachrapał, jął się cicho
286     4, 42|         doczekawszy się odpowiedzi znowu jęła chodzić.~Widział ją
287     4, 42|     przecierał oczy zalane potem i znowu przypinał się do ziemi kieby
288     4, 42|      przymrużając oczy. - Na gorąc znowu idzie i susze - dodał, bo
289     4, 42|            później przy siewach.~I znowu ostał sam, i robił niestrudzenie
290     4, 43|      dosięgnąć ich nie poredzi, to znowu, że owieczki cisną się dokoła
291     4, 43|            się, ale je wypuścił.~A znowu kiedyś przyniósł młodego
292     4, 43|        zaczynało się wyjaśniać, to znowu grzmiało, jakby tysiące
293     4, 43|         jeszczek nie usnęłam, a tu znowu cosik porykuje z cicha.
294     4, 43|            ściemniało, zebrała się znowu bieżyć.~- Zajrzę do organistów -
295     4, 44|            Grzela powieda - zaczął znowu - niech uczą po naszemu,
296     4, 44|   świąteczny ubier, a w całym domu znowu podniesły się wrzaski pisarzowej,
297     4, 44|             Powóz odjechał, chłopi znowu się zwarli dokoła stołu
298     4, 44|           strażnikowych oczów, jął znowu kręcić się wśród ludzi przypominając
299     4, 44|      wylękłych twarzach.~Przysiadł znowu, a wójt, młynarz i drugie
300     4, 45|            ją kilkanaście kroków i znowu stawał.~Antek skinął mu
301     4, 45|             A gęsi? Święci Pańscy, znowu w szkodzie! Skoczył wyganiać,
302     4, 45|    dygotało jej serce:~- Obaczę go znowu! obaczę!~A nieraz, kiedy
303     4, 45|            zaś parobcy zaczęli się znowu kole niej kręcić i wzdychający
304     4, 45|          Jeno się skrzywił i wziął znowu czytać, ale już wolno, wyraźnie
305     4, 46|            przerwanej roboty i jął znowu nacinać sierp tak równiuśko
306     4, 46|     zapłakaną i gniewną...~Księżyc znowu zaświecił i wisiał prosto
307     4, 47|           że poszedł kajś, a potem znowu się zjawił.~- Któż to od
308     4, 47|             co ją w domu czeka. ~- Znowu zakotłuje się w Lipcach,
309     4, 47|          bo skrzywił się i zagadał znowu o Jaśku, a wywiedziawszy
310     4, 47|      szydliwie:~- Słyszałeś, co to znowu o niej wygadują?~- Baby
311     4, 47|        zleci, cichoj!~Przypadła mu znowu do piersi, objęła sobą i
312     4, 48|            chwili zatrzęsły się, i znowu krótkie, rozpalone szepty,
313     4, 49|       przeszli, stara odezwała się znowu, ale już łagodniej:~- Czemu
314     4, 49|  ugaszczani przez organistów, jęli znowu radzić i deliberować. A