Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |           choć latem przytulą, kąta ani tej łyżki strawy nie żałują,
  2     1, 1 |         niej miejsca nie ma w sieni ani we chliwie. Scierwy, psie
  3     1, 1 |             przed oborą upadła... i ani pić nie pije, ani żreć nie
  4     1, 1 |       upadła... i ani pić nie pije, ani żreć nie żre, ino się tarza,
  5     1, 2 |        markociły i rozbierały.~A tu ani odbić się na kim, ani wyżalić,
  6     1, 2 |            tu ani odbić się na kim, ani wyżalić, nic... sam jak
  7     1, 2 |            rucham tymi kulasami, to ani jednej morgi nie odpiszę
  8     1, 3 |           rozgrzewaniu jaskółek, że ani widział, kiedy Boryna wyszedł
  9     1, 3 |            rucham, nie powąchasz ty ani zagona! Widzisz go, mądrala! ~
 10     1, 3 |             narodu się nawaliło, że ani palca wetknąć, i parli się
 11     1, 3 |           zrobił się taki gorąc, iż ani odetchnąć aż sędzia polecił
 12     1, 3 |             ją ciepnął na kratę, bo ani kroku po dobroci ustąpić
 13     1, 3 |             przeszedł tydzień jest, ani jej wygonić, bo z kwikiem
 14     1, 3 |            kąta nie miała na spanie ani jadła dość, że się u sąsiadów
 15     1, 3 |           wesołe słowa nie ustawały ani na to oczymgnienie. ~- Szczęść
 16     1, 4 |          tak ogłuszony radością, że ani wiedział, kiedy znalazł
 17     1, 4 |            jakiej, że nie dba o nią ani o dzieci.~Aż Antek zerwał
 18     1, 4 |         wołała za nim żałośnie, ale ani się odwrócił.~Obwinęła chłopaka
 19     1, 4 |          ciężko jej było na sercu - ani pogadać ani wyżalić się
 20     1, 4 |         było na sercu - ani pogadać ani wyżalić się przed kim na
 21     1, 4 |         ledwie bąknie jakie słowo i ani spojrzy... nic, jeno medytuje
 22     1, 5 |           to była, późna jesień !~I ani przyśpiewków, ni pokrzyków
 23     1, 5 |              Nie sprzedawajcie...~- Ani mi to w głowie nie postało.~-
 24     1, 5 |            ludzie o zbawienie swoje ani tych w czyśćcu ostających
 25     1, 5 |          kramami.~Było też tego, że ani przeliczyć, ni objąć - gdzieby
 26     1, 5 |            gorzałki i co zjeść...~- Ani dydka nie mam, a wiesz,
 27     1, 5 |         jeden drugiemu nie uwierzył ani tyla, co za paznokciem -
 28     1, 6 |            głowę; aż się zatoczyła. Ani wiedziała, co się jej stało,
 29     1, 6 |              na brzuch se nie pluje ani drugiemu na brodę, a co
 30     1, 6 |       wiadomo; nie z wiatru wziąłem ani z pomyślunku nie od siebie
 31     1, 7 |             jak tę jaka ostatnią... ani mi się pokazuj na oczy!... -
 32     1, 7 |         ludzie poodchodzili, że już ani Panienki Najświętszej, ni
 33     1, 9 |         ludzie. ~- Do lasów ciągną, ani chybi, śniegi wnet spadną.~
 34     1, 9 |        boleśniejszych i sroższych - ani jadł, ni spał, ni mógł się
 35     1, 9 |         dygotał każdą kosteczką, że ani zębów zewrzeć nie mógł,
 36     1, 9 |             zębów zewrzeć nie mógł, ani ustoić prosto; przysiadł
 37     1, 9 |             ledwie ślad ino został; ani krzyże ich znaczyły, ni
 38     1, 10|             nami się nie ugodzi, to ani chojaka ruszyć nie damy ! .~-
 39     1, 10|           po mojej stronie zimno... ani tej szczapy drzewa nie pozwoli...
 40     1, 11|           Na niebie modrym i niskim ani jednej chmurki nie było.~
 41     1, 11|         prała w stawie, przeszedł i ani się nie spojrzał! A jak
 42     1, 11|          iść, rębaczów rozpędzić.~- Ani jednego chojaka ściąć nie
 43     1, 11|             koło drogi; nie ma ręki ani nogi".~Na lisa przebrali
 44     1, 11|          tanecznym zapamiętaniu, że ani się spostrzegli, jako się
 45     1, 12|            jazgotały śpiewaniem, że ani jej było co czym mówić.
 46     1, 12|            i poszła.~- Sama głupia, ani wie, co powiada... - mruknął
 47     1, 12|         Łapą, któren nie opuścił go ani na chwilę, i pojadali se
 48     1, 12|               Muzyka gra, a w izbie ani jednej kiecki, że nie ma
 49     1, 12|        zdrowszym!~Leżał spokojnie i ani krzyknął, gdy mu Jambroży,
 50     2, 13|         cichość padła na ziemię, że ani jeden powiew nie zadrgał,
 51     2, 13|           jeden powiew nie zadrgał, ani jeden dźwięk się nie przedzierał
 52     2, 13|            bory, przepadły pola, że ani okiem uchwycił, zginęły
 53     2, 13|    Powiedziały, że przyjdą.~I znowu ani słowa więcej. ,Jakże, któreż
 54     2, 13|        wszystkim miej, kłopocz się, ani zagadać do kogo, ni się
 55     2, 13|            kto mrozem oblał duszę - ani przemówić do niego, ni przystąpić
 56     2, 13|         ziemniakami tak zawiało, że ani go było rozeznać spod śniegów.~
 57     2, 13|           dokoła zasypanego stawu , ani dojrzał gdzie chałupy całej,
 58     2, 13|           dale tak się stapiały, że ani rozeznać było nieba od ziemi;
 59     2, 13|         takie śniegi, takie śniegi! Ani przejść, ani przejechać,
 60     2, 13|          takie śniegi! Ani przejść, ani przejechać, wiecie? A w
 61     2, 13|           ostalim, jak te dziadaki, ani tej kapki mleka, ani pociechy
 62     2, 13|      dziadaki, ani tej kapki mleka, ani pociechy żadnej! Tylem się
 63     2, 13|         woda kierz słaby bierze, że ani oprzeć się temu, ni nawrócić.
 64     2, 13|         świat.~Jeszcze godzinę temu ani myślał, że pójdzie, ani
 65     2, 13|             ani myślał, że pójdzie, ani wiedział! Samo przyszło,
 66     2, 14|          wodziła po śniegach. Hale, ani żywej duszy nie ujrzał na
 67     2, 14|    zawierciło, bo Stachowa słaba... ani człek nie kichnie od niej... -
 68     2, 14|             drętwiejąca z zimna, co ani uciecze od męki, ni poratunku
 69     2, 14|            przychodzi.~- Że to nikt ani się pokaże, tom umyślił
 70     2, 14|          musiało być najmniej!~- To ani chybi, na ciężką zimę znak.~-
 71     2, 15|          zaś zarówno wszystko było, ani rad był z podwyżki, ani
 72     2, 15|             ani rad był z podwyżki, ani cieszyło go zbytnio, że
 73     2, 15|            cięgiem, szumi, huka, że ani człek się spodzieje, kiej
 74     2, 15|            mu duszę, ssie...~On zaś ani słowa nie rzekł, źle mu
 75     2, 16|           po obejściu i nawoływały, ani się odezwał jucha;~siedział
 76     2, 16|              Nie odezwały się na to ani słowem, jeno Jagna odwróciła
 77     2, 16|        mocno przypomniał, czemuż to ani Mateusz, ani Stacho Płoszka,
 78     2, 16|              czemuż to ani Mateusz, ani Stacho Płoszka, ni inni?...
 79     2, 16|             porabia, co se myśli? I ani sposobu, by z nim pomówić,
 80     2, 16|          sposobu, by z nim pomówić, ani sposobu i... nie wolno!
 81     2, 16|       świadkach, choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani nigdy!
 82     2, 16|        choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa
 83     2, 16|            już ani dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa jest na
 84     2, 16|      mrokach, jakby się rozlała, że ani ujrzał domów, płotów i sadów,
 85     2, 16|              ale nic nie usłyszeli, ani słowa, nic...~- Grześniśmy
 86     2, 16|             w książkę patrzała, ale ani jednej litery nie rozeznała,
 87     2, 17|            padła takim ciężarem, że ani odetchnąć mogła, ni krzyknąć,
 88     2, 17|           wczoraj, nie było jeszcze ani jednego kwiatuszka, a przez
 89     2, 17|        czuła się tak zmordowaną, że ani wiedziała, co się dzieje
 90     2, 18|          pies zwinął się w kłębek i ani chciał słuchać, więc sam
 91     2, 18|             parę pacierzy nie rzekł ani słowa.~Ludzie się porozchodzili,
 92     2, 18|        fajki z zębów nie popuszczał ani na chwilę i cięgiem ją zapalał.
 93     2, 18|             schować pod gałęzie, że ani borowy poznał! - zawołał
 94     2, 18|            kłęby i szepnął znowu:~- Ani śpię, ani jem, ani robić
 95     2, 18|          szepnął znowu:~- Ani śpię, ani jem, ani robić mogę bez
 96     2, 18|         znowu:~- Ani śpię, ani jem, ani robić mogę bez ciebie, Jaguś,
 97     2, 18|     wywiedzie niby na postronku, że~ani zmiarkujesz, kiedy, co i
 98     2, 18|     dziedzic się na Lipce zawziął i ani jednego chłopa nie zawoła
 99     2, 18|            pono się zaprzysiągł, że ani jednego Lipczaka do roboty
100     2, 19|          mała dwudziestu a z Lipiec ani jeden. Prawda to już była
101     2, 19|      omijali go z dala na drodze.~- Ani cię nikaj nie ujrzeć, do
102     2, 19|       wyrzekacie, że głupie, a sami ani za grosz pomyślenia nie
103     2, 19|        więcej, zawzięła się tak, że ani tym słowem więcej się nie
104     2, 19|          wsi tanecznica - ale żadna ani się równała z Jagną, żadna.
105     2, 19|             dookoła taką gęstwą, że ani okiem uchwycił ni rozpoznał,
106     2, 19|             jej w głowie mąciło, że ani wiedziała, co się z nią
107     2, 19|         świat cały, wieś już spała, ani jedno okno nie błyskało
108     2, 20|           ni potem, nawet nazajutrz ani marnego słowa nie rzekł
109     2, 20|            już srodze frasowała, że ani słowa nie powiedział o wczorajszej
110     2, 20|            odwrócił się do ściany i ani już słowem się ozwał na
111     2, 20|            jakoś się uładzi, ale on ani na dzień jeden nie pofolgował,
112     2, 20|          nie przypuszczaj do siebie ani na zdziebko, jak tego psa
113     2, 20|          nie zdradziwszy się jednak ani słówkiem, ale rady owe mocno
114     2, 20|           każdy ruch Jagny, ona zaś ani na to oczymgnienie nie zapomniała
115     2, 20|         jako te godziny na zegarze, ani go wyprzedzić, ani wstrzymać!~
116     2, 20|         zegarze, ani go wyprzedzić, ani wstrzymać!~Zima wciąż była
117     2, 21|            rzeczach nie skarżąc się ani słówkiem, nie żaląc... Odpowiadała
118     2, 21|             nie wraca, ale nie było ani słychu.~Siadała znowu do
119     2, 22|           coraz pilniej, nie tracąc ani słowa i dech nawet tając
120     2, 22|             rwał i kopytami bił, że ani dostąpić... Pewnego razu
121     2, 22|           się odparzała od chomąta, ani zarżał, wiedział, iż cierzpi
122     2, 22|             się przed chałupą, a tu ani karety, ni lokajów, jeno
123     2, 23|             miejsca i znowu biegli, ani wiedząc dokąd i kędy, byle
124     2, 24|             owdzie Jagnustynka...~- Ani chybi, wezmą go w dybki
125     2, 24|             jawiła w tej chwili, to ani chybi z pięściami rzuciłyby
126     2, 24|           szli razem z innymi, nikt ani słuchał, ni zważał na ich
127     2, 24|          Boryna zaś nie pokazał się ani razu przez cały ten czas,
128     2, 24|           dał, nie stary; taka myśl ani postała komu w głowie!~Błądzili
129     2, 24|           groźna.~Rozmawiali długo, ani razu nie wypominając Antka
130     2, 24|           już nic, nie przepomniała ani jednej przewiny, ani jednego
131     2, 24|   przepomniała ani jednej przewiny, ani jednego zła, a jeno biła
132     2, 24|        próżno mu przekładał - Antek ani usłuchał, ni dał sobie co
133     2, 24|       zmierzchu widział się z nią i ani słówkiem nie wspomniała!~-
134     2, 24|       zaczęli się pchać naprzód, że ani myśleć było o wyjściu, ruszyć
135     2, 24|       strasznego.~Wypadł na drogę i ani wiedząc gdzie, poleciał
136     2, 24|          psa przegoniła z chałupy. ~Ani słówkiem nie odrzekł ni
137     2, 25|            z morza wielgachnego, że ani im początku, ni końca wymiarkować,
138     2, 25|        napomina i mękami straszy!~ ~Ani jej nawet na myśl przyszło,
139     2, 25|          jeno świst pił nie ustawał ani na chwilę, a co trochę drzewo
140     2, 25| pozeskakiwali z koni, nie ustępując ani na krok, ile że przybywała
141     2, 25|          gorzej, że prawie nie było ani jednego, który by cało wyszedł,
142     3, 26|             się trzęsła w sobie, że ani weź naleźć różańca, ni tych
143     3, 26|            pobekiwał żałośnie.~- To ani chybi po granuli... juści...
144     3, 26|     ścianami okopconymi, ale kowala ani widu, jeno kowalowa, rozdziana
145     3, 27|           przenieść się do matki.~- Ani się waż! siedź, póki nie
146     3, 27|           rwała się Jagusina dusza, ani wiedząc, kędy jest i żywie-li
147     3, 27|       uwalił się zaraz w gnojówce i ani chciał się ruszyć.~- Nie
148     3, 28|           zaraz z rana do kościoła, ani się spodziewając, co ma
149     3, 28|             okno zadyszany Witek.~- Ani chybi do któregoś z komorników...~-
150     3, 29|         kawał drogi, wszyscy śpią i ani sposób, by krzyki posłyszeli...
151     3, 29|           Cztery kąty i piec piąty, ani obrazu nawet, ni jednej
152     3, 29|             nie odezwała się więcej ani słowa, jakby z rozmysłem
153     3, 29|          okna jeno zaglądając, gdyż ani sposobu zajrzeć było do
154     3, 29|            ni z kim pogadać.~Jakże, ani wleźć do której chałupy,
155     3, 29|       wszystko, nie poruszywszy się ani razu, leżał jak zawżdy wpatrzony
156     3, 30|             bych je poprzecinał, że ani poznać, kiej te brzuchy
157     3, 30|           jak leżał... Zagadywałam: ani spojrzał na mnie. Słońce
158     3, 30|           chłopami, a do Płoszkowej ani chybi co Jambroży zajrzy
159     3, 30|          tarnin.~Szła przed siebie, ani wiedząc, co ją niesie i
160     3, 30|           pomogły klątwy ni groźby, ani nawet proboszczowe płaksiwe
161     3, 30|            to z gołymi rękoma, gdyż ani bosaków, ni wiader nie pozwolili
162     3, 31|         powrócili rozpowiadając, że ani śladu nikaj, jakby kamień
163     3, 31|            on swoje dwórki, na bose ani spojrzy - szepnęła Jagustynka,
164     3, 31|             nawet nie podnosząc, iż ani spostrzegli dobrodzieja,
165     3, 32|            zła przygodę wystawione! Ani wyżalić się przed kim! I
166     3, 32|            wyżalić się przed kim! I ani końca przewidzieć złej doli!
167     3, 32|            kiej la siebie nie miała ani jednej chwili szczęśliwości
168     3, 32|           się w niej roztrzęsło, że ani sposób iść było.~A zaś potem,
169     3, 32|         wrzasnęła Józka z podwórza.~Ani jej do głowy przyszło się
170     3, 32|           nie widać na topolowej?~- Ani widu, ani słychu! - odrzekła,
171     3, 32|           na topolowej?~- Ani widu, ani słychu! - odrzekła, próżno
172     3, 32|             Rano lało, a teraz wody ani znaku.~- Zwiesna przeciek,
173     3, 32|             Tylko na naszych polach ani znaku jeszcze owsów i jęczmionów.~-
174     3, 33|        zabije! Jezus, ratuj, Jezus! Ani pomyślała o sobie. Popłakując
175     3, 33|            w nierozplątaną kupę, że ani rozeznał, czyje pięście
176     3, 33|          bab w chałupie, a porządku ani za grosz! - wrzeszczał,
177     3, 33|             kobiecych, jak przódzi, ani tknęli.~- Dziewkę se przyjmijcie
178     3, 33|      stodole. Nie wierzyła mu juści ani słóweczka. - Niech się wygada,
179     3, 33|            wygody. Jeno przed nikim ani pary z gęby, bych się strażnicy
180     3, 33|       postanowić.~Odszedł cicho, że ani spostrzegła, kiej się zapodział
181     3, 34|             klął i podcinał szkapy, ani myśląc przystawać przed
182     3, 34|             nie stanie się upomnieć ani kto drugi, to ja bronił
183     3, 34|             ją Hanka wyniośle i już ani słowem się nie ozwała.~Jeszcze
184     3, 34|             pod pierzynę się chowa!~Ani sposób już było do nich
185     3, 34|            postrzępione rozmowy, że ani rozeznał, kto mówił i do
186     3, 35|            kobiety, które jak jedna ani słuchać nie chciały o wyprawie
187     3, 35|            tłumaczenia i prośby, że ani sposobu było im trafić do
188     3, 35|             od siebie ze złością.~- Ani mi się waż przeciwić, bo
189     3, 35|             zrazu odciągnąć, ale że ani na krok nie ustępował, wczepiła
190     3, 35|           tu twojego, moje wszyćko, ani jednego zagonu ci nie dam,
191     3, 35|          jednego zagonu ci nie dam, ani łyżki strawy, choćbyś zdychał
192     3, 35|        potrafi, zaś po ruskiemu też ani me, ani be... Młodsze co
193     3, 35|             po ruskiemu też ani me, ani be... Młodsze co się bez
194     3, 35|            coraz bliżej, Niemcy się ani poruszyli, jakby nic nie
195     3, 36|          biegła wyglądać w opłotki.~Ani śladu Antka, natknęła się
196     3, 36|        przedarła się do mózgu, gdyż ani się poruszył, ni spojrzał
197     4, 37|         lamenty sierot nie ścichały ani na chwilę, roznosząc się
198     4, 37|         wryta, nie mogąc wykrztusić ani słowa.~Właśnie byli Macieja
199     4, 37|            pytał trąc suche oczy.~- Ani tego słowa, ogarnęłam mu
200     4, 37|           dziwowały się zdumione.~- Ani grosza mniej! Walek, puszczaj
201     4, 37|             nam dobrze okroić. Jeno ani mru-mru, kobieto, o wielgie
202     4, 37|             a tu już poniedziałek i ani widu, ani słychu.~Ale nie
203     4, 37|            poniedziałek i ani widu, ani słychu.~Ale nie było czasu
204     4, 37|            na dobre, nie przestając ani na chwilę.~Zaś wkrótce po
205     4, 37|           Zaś deszcz nie przestawał ani na chwilę, padał drobny,
206     4, 37|             gdyż deszcz nie ustawał ani na chwilę i padał przez
207     4, 38|          Prawda, nie wiedli za sobą ani jednej.~- Kobus mogliby
208     4, 38|         cięgiem nowych turbacji, że ani wiem, co się tam na wsi
209     4, 38|             Kiedyż Szymkowe wesele? Ani się kto spodział, co dzisiaj
210     4, 38|          grosze, nie przepuszczając ani jednego, zaś temu ślepemu
211     4, 39|          abyś potem nie pożałowała! Ani godziny nie ostawiaj pod
212     4, 40|           się do ściany zadrzemała, ani się tego spodziewając, na
213     4, 40|           Jak wyszli o chłodzie, to ani chybi, co ino ich patrzeć! -
214     4, 40|            do słońca spał będę! - i ani się ruszył.~Dzieci też jęły
215     4, 40|                mówiła Jagustynka.~- Ani ja! Bych się jeno Antkowi
216     4, 40|             go ściskać i całować.~- Ani mi się kiej śniły takie
217     4, 40|  Porozpędzała wszystkich do roboty, ani dbając, co się tam bez niej
218     4, 40|           spala się na kupie, a ten ani się zatroszczy! A żeby cię! -
219     4, 40|            chycnąć na niego, ale on ani już o czym wiedział, grążył
220     4, 40|           me i trzymały kiej wilki! Ani sposób było się wydrzeć!
221     4, 40|            nie powinno się uchwalać ani grosika.~Poparł go Rocho,
222     4, 40|      Dziedzic tak się zagniewał, że ani już chce słuchać o zgodzie,
223     4, 41|          bardzo hardo odszczekiwał, ani myśląc posłuchać, a kiej
224     4, 41|          Takeście jakoś zmiękli, że ani was tera poznać.~- I krzemień
225     4, 41|            się go trepem następuje, ani wiedząc o tym, i do głodu
226     4, 41|            dostał w boru robotę, to ani już zajrzy do Żyda, niech
227     4, 41|            doczekawszy się od niego ani słowa odpowiedzi jęła się
228     4, 41|            Kajże się to kryjesz, że ani sposobu cię uwidzieć?~-
229     4, 41|           Tyla poszło dobrowolnie i ani komu w głowie wracać do
230     4, 41|     zapisana i Szymkowi nie udzieli ani zagona, i do chałupy go
231     4, 41|          pacierze mówił i stróżował ani się spodziewając, jako Antek
232     4, 41|              Szkodniki paskudne! To ani z oczów spuścić, zaraz w
233     4, 41|          Zatrzęsła się z zimna.~- I ani ci w głowie postało zajrzeć
234     4, 41|           ogarniał ją sobą...~Zrazu ani miarkowała, do czego idzie
235     4, 41|          się z jego rąk szepnęła:~- Ani mi się śni uciekać z tobą.
236     4, 41|          nie zabił pamięci o Jagusi ani o tej sprawie nieszczęsnej~
237     4, 41|          smutny kiej noc jesienna i ani się gniewał, ani uprzykrzał,
238     4, 41|         jesienna i ani się gniewał, ani uprzykrzał, a jeno ciężko
239     4, 41|         uważnie, nie przepuszczając ani jednego słowa, dopiero kiej
240     4, 42|             jedną upatrzył.~- Bo to ani chałupy, ani bydlątka, ani
241     4, 42|      upatrzył.~- Bo to ani chałupy, ani bydlątka, ani nic! - zapłakała
242     4, 42|          ani chałupy, ani bydlątka, ani nic! - zapłakała przytulając
243     4, 42|              Ale Szymek nie prosił, ani mu to w głowie postało,
244     4, 42|            krowy?~- Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!~- Nic,
245     4, 42|           trzęsły wszystkie kałduny ani się spostrzegając w onej
246     4, 43|         mógł, leciał do pożaru, ale ani mowy było o ratowaniu, paliła
247     4, 43|           żeście świńtuch i tyla! I ani ważcie się mnie czepiać.~
248     4, 44|          uchwalać szkoły, nie dawać ani grosza, przeciwić się, a
249     4, 44|           taką szkołę nie uchwalimy ani grosza.~- Nie uchwalimy!
250     4, 44|            sobie niemo i bezradnie, ani w myślach postały sprzeciwy,
251     4, 44|           Kłaniali mu się pokornie, ani spojrzał na kogo, ni kiwnął
252     4, 44|          zakręcił się po karczmie i ani spostrzegli, jak się wyniósł
253     4, 45|         jednak złożyć i wymiarkować ani jednego słowa.~- Wracała
254     4, 45|           jacyś ludzie go wymijali, ani spostrzegł kogo; uspokoił
255     4, 45|            parę razy nie zwalniając ani na chwilę, gdyż pszczoły
256     4, 45|          gruszę, zabrał jak swoje i ani chciał słuchać o oddaniu!
257     4, 45|             pecyną i dzionek zleci, ani się człowiek spodzieje.
258     4, 45|       ludzki wśród trosk i zabiegów ani nawet myśląc, kto tam pierwszy
259     4, 45|           nie odezwała się do niego ani słowa i dopiero kiej poszedł,
260     4, 45|             jaka była pobożna, tomu ani postało w głowie jakie niebądź
261     4, 45|          przyjazdu nie była jeszcze ani razu.~- Właśnie posłałam
262     4, 45|            wszystką duszą i sercem, ani nawet myśląc, na jaki brzeg
263     4, 45|           to pawi! A to przejdzie i ani już spojrzy na kogo.~- A
264     4, 45|      Jagusia nie chce iść za mąż?~- Ani mi się śni, abo mi to źle
265     4, 45|             i pachnącym powojem, że ani jeden powiew nie przechładzał,
266     4, 45|      najśliczniejszy i nie straciła ani jednego słowa, kiwnęła się
267     4, 46|             niego, rzekł smutnie:~- Ani chybi; że jeśli mają kogo
268     4, 46|            sposób się im przeciwić, ani mowy o tym...~- Niechby
269     4, 46|          roboty! Uciekaj, Michał, i ani mru-mru! - rozkazywał Antek
270     4, 46|            gdziesik się zapodział i ani słychu! - rozgłaszali przyjaciele.~-
271     4, 47|               A rzepeckim nie dawaj ani za grosz, prowadzali swoje
272     4, 47|              nie pozwolił zborgować ani pół kwarty mąki.~- Spodobał
273     4, 47|       bierzcie, ale na bórg nie dam ani ziarnka...~Zafrasowała się
274     4, 47|              bo w domu nie było już ani grosza, lecz natknąwszy
275     4, 48|    szczędząc na dokładkę ni plotów, ani też najrozmaitszych wymysłów.~
276     4, 48|          gorąco oddał pacierzom, że ani wiedział, kiej Jambroż pokusztykał
277     4, 48|           wraz z Jagusią.~Juści, co ani tknął oczami książki, a
278     4, 48|        właśnie podbierała ziemniaki ani się spodziewając, że ktosik
279     4, 48|      Kłębami, wczoraj, to pan Jasio ani spojrzał...~Stojała przed
280     4, 48|     westchnęła ciężko Dominikowa.~- Ani ja! chociem niemało przecierpiała! -
281     4, 48|           dziećmi nie opuszczała go ani na chwilę, że nie było sposobu
282     4, 49|            i grzechów, nie darowała ani jednego, wypominając, co
283     4, 49|            Jagusia się nie odezwała ani słóweczkiem, zajęta robotą
284     4, 49|         płacił za niego nie będę.~- Ani ja! Balował się, używał,