Tom, Rozdzial

  1     1, 4 |             to znowu całe tygodnie ledwie bąknie jakie słowo i ani
  2     1, 5 |     pochowki, sama biedota mrze, a ledwie parę razy w rok zdarzy się
  3     1, 5 |           tyle misek i garnków, że ledwie przejść można było, a za
  4     1, 5 |           światła wsi widziały się ledwie jako to wilczych ślepiów
  5     1, 6 |            Mrok zapadał prędko, że ledwie konia widać było, deszcz
  6     1, 6 |          przystawał odpoczywać, że ledwie zdzierżeli wóz, żeby nie
  7     1, 6 |     wskazał przez okno na światła, ledwie migoczące przez staw, u
  8     1, 7 |         choć mu piersi zapierało i ledwie się już ruchał, to wstawał
  9     1, 9 |            Szły wysoko, wysoko, że ledwie okiem rozeznał i ledwie
 10     1, 9 |            ledwie okiem rozeznał i ledwie uchem pochwycił tę dziką,
 11     1, 9 |            skurczyło z bolenia, że ledwie zipał, ledwie mógł złapać
 12     1, 9 |          bolenia, że ledwie zipał, ledwie mógł złapać tego dechu...
 13     1, 9 |     zapadłych i tak rozwianych, że ledwie ślad ino został; ani krzyże
 14     1, 10|            się wolno, ociężale, że ledwie się mógł poruszać, bo na
 15     1, 10|             że to schorowany był i ledwie się już ruchał.~Siedział
 16     1, 10|            nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...~- Laboga! A czemuście
 17     1, 10|          się jeszcze hamował, choć ledwie i zdzierżał....~Długie milczenie
 18     1, 11|         poglądała na Jagnę, której ledwie głowę można było rozeznać
 19     1, 11|          aż do druhen i dzieci - a ledwie się pomieścili, choć stoły
 20     1, 12|            utopiony w ciemnicy, że ledwie ku środkowi wyleniał się
 21     1, 12|           picia.~- Takim chory, że ledwie zipię... co to warczy?~-
 22     1, 12|             głosy leciały i drgały ledwie dosłyszane, ledwie odczute
 23     1, 12|          drgały ledwie dosłyszane, ledwie odczute brzmienia, ale je
 24     1, 12|           żył życiem wsi całej, że ledwie spostrzegł, jak dzień przechodził
 25     1, 12|         nie wiedli się do wrzątka, ledwie parkotali, jak ta woda na
 26     1, 12|        huczało w kominie, że Witek ledwie nadążył drwa znosić i przykładać
 27     1, 12|         miał przerąbaną w kolanie, ledwie się trzymała na skórze i
 28     2, 13|        zwiała z mostu do stawu, że ledwie się chłopak wygramolił,
 29     2, 13|    zasłuchało się uroczyście w tym ledwie wyczutym szeleście, w tym
 30     2, 13|            na bose nogi, w kominie ledwie się tliło, bo jałowcowa
 31     2, 13|          dróżkę, do cna zasypaną i ledwie co poznaczoną Stachowymi
 32     2, 13|          się rwała z postronka, że ledwie ją stary udzierżał.~Hanka
 33     2, 14|            jaką Hanka wyjrzała, to ledwie słoma była pokryta śniegiem.~-
 34     2, 14|         drogę, zasypane domy, sady ledwie widne spod śniegów i te
 35     2, 14|  organistów. Dróżka była zasypana, ledwie co przetarta, wąska, a tak
 36     2, 14|          opary, śniegi skrzyły się ledwie uchwytnie, głos wszelaki
 37     2, 14|          przez podwórze do kuchni; ledwie się tam dostała, bo pieski
 38     2, 14|          wpadła do izby zadyszana, ledwie żywa.~Antka jeszcze nie
 39     2, 14|           gorącymi ustami jego ust ledwie dyszących.~Ale on nie drgnął
 40     2, 15|            czas się tak dłużył, że ledwie się doczekał południa.~Ale
 41     2, 15|           Mateusz tak popędzał, że ledwie niekiedy ukradkem ino leciał
 42     2, 15|            tak zeżerały drzewo, że ledwie mogli nastarczyć i Mateusz
 43     2, 15|        omijali.~W gorącu takim, że ledwie można było dychać, siedziało
 44     2, 15|            sobą przyjacielstwa, że ledwie temu poradzę - powiedział
 45     2, 15|         zajrzy.~I prawdę rzekł, że ledwie ze sobą poradził, prawdę;
 46     2, 15|            dzisiaj od samego rana; ledwie był wziął się do czesania,
 47     2, 15|      rychło, ale był nieprzytomny, ledwie się go docucili. Przyleciał
 48     2, 16|           roziskrzonych śniegach - ledwie niekiedy, czasami, od dróg
 49     2, 16|      najmniejszy, nawet ta gwiazda ledwie dojrzana - wszystko dzisiaj
 50     2, 16|       parami oddechów, zza których ledwie migotały jarzące światła
 51     2, 17|    świtaniu powrócili z kościoła i ledwie w pacierz potem już cały
 52     2, 17|           śmierć zamarzło! a Magda ledwie zipie. Wzięli ją na plebanię
 53     2, 17|      żerdki pękły, wpadł do wody i ledwie się nie utopił. Choruje
 54     2, 17|            złoceń, po tych farbach ledwie widnych i niesła się duszą
 55     2, 17|        jakimś ozwały się cichutką, ledwie słyszaną nutą za stajni,
 56     2, 18|        ziemię, sypał się pierwszy, ledwie dojrzany mrok, wicher ustał,
 57     2, 18|          szedł tak raźno, że Witek ledwie nadążył, ino Łapa biegł
 58     2, 18|            niezgorzej pecynami, że ledwie się wygramolił, coś niecoś
 59     2, 18|           bo pan Jacek nie czekał.~Ledwie się przekopali na cmentarz,
 60     2, 18|          prosto do obory, że Antek ledwie zdążył skoczyć do żłobów
 61     2, 18|      narządzać.~- Weź obie, weź! - ledwie wykrztusiła.~- Kiej łysula
 62     2, 18|         ino się im uwidzi, Mateusz ledwie się rucha, z łóżka nawet
 63     2, 19|           o kiju jeszcze szedł, bo ledwie się był z łóżka zwlókł,
 64     2, 19|           chęć do wywnętrzenia, że ledwie się powstrzymał, tyla co
 65     2, 19|    podufała, była Sochówna, skrzat ledwie dorosły, gibki i z gębusią
 66     2, 19|         niego słodko, a raz w raz, ledwie dech łapiąc, prosiła:~-
 67     2, 19|       krwawym płomieniem, w którym ledwie majaczył zbity kłąb ludzki,
 68     2, 19|       obejmował, za ręce brał, ale ledwie się już wstrzymywał od całowania!
 69     2, 20|     markotno, smutno i tak źle, że ledwie już ścierpiała, na ludzi
 70     2, 20|        jakoś w tym czasie, tydzień ledwie chorzał, a miał chudziaczek
 71     2, 21|           suchy a ostry kiej kasza ledwie przetarta w żarnach, po
 72     2, 21|      przywianymi miedzami ku borom ledwie czubami widnym w kurzawie,
 73     2, 21|            i tak w nich siepał, że ledwie mogli się utrzymać na nogach,
 74     2, 21|     powrósłem, wlókł się na końcu, ledwie się poruchając pod wiatr;
 75     2, 21|    poniewierka, że często głód, iż ledwie dzieciom starczyło, nie,
 76     2, 21|             kiej te czerwone kłęby ledwie widne w kurzawie, a bór
 77     2, 21|            i pochłonął całkiem, że ledwie gdzieniegdzie ślad jaki
 78     2, 21|        zwartych ze sobą gałęzi, że ledwie się mogli przeciskać do
 79     2, 21|         takie brzemiono drewek, iż ledwie mogła je sobie zadać, stary
 80     2, 21|          mącił, zakręcał i bił, że ledwie weszli na zagony, starego
 81     2, 21|           dźwigać go musiała, sama ledwie mogąc się utrzymać na nogach.~
 82     2, 21|         drogi i padli pod krzyżem, ledwie żywi z utrudzenia.~Krzyż
 83     2, 21|     wiatrów, że topole z obu stron ledwie były widne w kurzawie, stały
 84     2, 21|       przyginała się coraz niżej i ledwie nogi potrafiła wyciągać
 85     2, 21|            śmiertelnie wyczerpana, ledwie żywa z utrudzenia, z okrwawioną,
 86     2, 21|            wolna, gdyż przez zaspy ledwie się było można przekopać,
 87     2, 21|      zupełnie, noc była ciemna, że ledwie te śniegi szarzały, na niebie
 88     2, 22|         siebie jego powiadania, że ledwie mogła dychać ze wzruszenia,
 89     2, 22|          to do orki przeszkadzała, ledwie go od tego kobieta odwiedła
 90     2, 23|            Głęboki, niepokojący, a ledwie odczuty szmer drgał w powietrzu,
 91     2, 23|     zrywających lodowe okowy...~...Ledwie dosłyszalnym, brzękliwym
 92     2, 23|     wyjścia, oszaleli ze strachu i ledwie co dychający, aż Antek cudem
 93     2, 24|     niecnota kijaszkiem zagrzebie.~Ledwie rozedniało chyla tyla i
 94     2, 24|           boru, że już od świtania ledwie zipie, mówią, co wieczora
 95     2, 24|       wpadnie i tak się weprze, że ledwie im białe grzbiety widać,
 96     2, 24|          ognia nasypał w serce, że ledwie się doczekał wieczora i
 97     2, 24| wyprostowany, pobladły na płótno i ledwie dychający, gdyż te słowa
 98     2, 25|        topieli wyjrzało słońce, to ledwie na to Zdrowaś, że nim dusza
 99     2, 25|    przepadły w tych roztopach, boć ledwie ano mógł rozeznać chałupy
100     2, 25|            i zadeszczonego świata, ledwie je dojrzał w tych mgliskach
101     2, 25|      każden miał dosyć swojego, że ledwie uradził.~A dnie przechodziły
102     2, 25|       wymiarkować, szły i szły, iż ledwie człowiek ozwar oczy, ledwie
103     2, 25|        ledwie człowiek ozwar oczy, ledwie się obejrzał, ledwie coś
104     2, 25|         oczy, ledwie się obejrzał, ledwie coś niecoś wyrozumiał, a
105     2, 25|           to patrzenie chorego, co ledwie oczy ozewrze i coś niecoś
106     2, 25|            w mrok chorobny, bowiem ledwie przedzwonili południe, zmroczało
107     2, 25|         padł w śnieg, pod nogi, iż ledwie go Boryna ochronił i zawlókł
108     2, 25|       kotłowanina, że swój swojego ledwie rozpoznał, ale w końcu przeparli
109     2, 25|           ścisnął mu tak serce, że ledwie mógł dychać, ręce mu latały
110     3, 26|          było, schuchrane, słabe i ledwie dychające, iż się widziała
111     3, 26|         spróchniała, co to się już ledwie tli i domiera w piachach;
112     3, 26|   Jezusiczku kochany! - pojękiwała ledwie przysiadując nieco i jakby
113     3, 26|       piersiach, kaszel męczył, że ledwie się mogła ruchać, odpoczywając
114     3, 26|        wolniuśko, krok za krokiem, ledwie dychając z utrudzenia, a
115     3, 26|         prawda; gospodyni... a tom ledwie już dowlekła kosteczki...
116     3, 26|         Niech będzie pochwalony! - ledwie wykrztusiła.~- A na wieki!
117     3, 26|       kowal i tych kilku staruchów ledwie się ruchających, a z parobków
118     3, 26|          to jeszcze?~- Żywie, jeno ledwie dycha i do rozumu nie przychodzi,
119     3, 27|       myślała nasłuchując cichego, ledwie odczutego dziobania w jajach.~
120     3, 27|     Antkowy też był gront, a stary ledwie zipał i mógł leda pacierz
121     3, 27|     dzierżąc w garściach rządy, iż ledwie po dwóch niedzielach, a
122     3, 27|          mało któren.~Oto i teraz, ledwie co Jagna z łóżka wylazła
123     3, 27|            ciepły, pierwsza wiosna ledwie co trąciła ziemię i tknęła
124     3, 27|        idącą z matką i kowalami. A ledwie co wstali od misek, kiej
125     3, 27|          że przysiadła na brzeżku, ledwie płacz powstrzymując.~- W
126     3, 28|        wodą, a poczerniałe chałupy ledwie co były widne w szarudze,
127     3, 28|      uczynione, i naglądały w staw ledwie siniejący, że jeno spod
128     3, 28|           plucha, że świata Bożego ledwie dojrzał, i pusto było jeszcze.~
129     3, 28|          alkierzu siedzieli, a Żyd ledwie nadążył donosić półkwaterki...
130     3, 28|          dawnej swojej izby, stary ledwie był widny w barłogu, jeno
131     3, 28|          małą buteleczkę araku, że ledwie mogła udźwignąć tobół.~-
132     3, 28|      ugwarzając się niemało, bo to ledwie jedna za próg, już drugie
133     3, 28|         Widno mu było z twarzy, że ledwie się hamował.~- Nie wiedziałem,
134     3, 28|          że trzeba było wychodzić, ledwie co wraziwszy ręce we zboże,
135     3, 28|          co? - wyrzuciła zdyszana, ledwie zipiąc ze wzburzenia i stając
136     3, 28|            Wyjął niechętnie ręce i ledwie hamując wściekłość, zamruczał:~-
137     3, 29|       wiatr tak w niego siepał, iż ledwie się na nogach utrzymał,
138     3, 29|            taką mizerną koniną, że ledwie szła pod wiatr.~I skręcił
139     3, 29|          orał, a skrzaty były oba, ledwie nosem ogona końskiego sięgające
140     3, 29|     Kobiety?...~Ależ tym chudzinom ledwie już sił i czasu starczyło
141     3, 29|      przemykał pod samymi płotami, ledwie widny w tej dziwnej szarości
142     3, 29|       szlochanie, zaś na twarzach, ledwie widnych spod nasuniętych
143     3, 29|           pierwszej zieleni pąków, ledwie się poruchiwały.~Nieprzeliczona
144     3, 29|            Józka albo kto drugi? - ledwie się wstrzymała, by Jagny
145     3, 29|            pola okólne w modrawym, ledwie przejrzanym mącie, bielały
146     3, 30|        ołtarze i ściany wszystkie.~Ledwie co się przepchała do swojego
147     3, 30|           chłopy z drugich wsi, że ledwie było można dojrzeć między
148     3, 30|    jarzących, w kadzielnych dymach ledwie dojrzane, śpiewaniami opowite
149     3, 30|        całymi kupami bokiem drogi, ledwie dojrzanej, bo księżyc już
150     3, 30|            toboł święconego, co go ledwie uniesła, odziewać się jęła
151     3, 30|          cichą lubością, a od wsi, ledwie widnych w dalekościach,
152     3, 30|     żółtymi plamami okrytą. Leżała ledwie dychając, stara zaś octem
153     3, 30|          dziwowali, że to skrzaty, ledwie odrosłe od ziemie, a poczynają
154     3, 30|         wodząc oczyma po świecie i ledwie płacz wstrzymując. Juści,
155     3, 30|         jeno do pnia i prężąc... i ledwie dysząc...~Jakby i w niej
156     3, 30|            stulały się bezwolnie i ledwie ją niesły. Płakać się jej
157     3, 30| rozciekawili. Noc ich okrywała, iż ledwie się znaczyli na białej ścianie
158     3, 30|        zjawił, ale choć pijany, że ledwie się trzymał na nogach, zaczął
159     3, 31|      siedzi, za brzuchy ściska, że ledwie zipią.~- Wypuściliście to
160     3, 31|           mrok dopiero spędzał, że ledwie czasu starczyło, by pojeść
161     3, 31|         chałupach zaległej robocie ledwie poradził.~Tylko u Borynów
162     3, 31|         parę pacierzy, jeno że się ledwie na nogach utrzymał: napity
163     3, 31|     katafalku, zapuchła z płaczu i ledwie już zipiąc, wybuchała niekiedy
164     3, 31|          przyjedzie. ~A nazajutrz, ledwie świt pobielił dachy, wieś
165     3, 31|           Dziewki rade usługiwały, ledwie tykając jadła, gdyż większość
166     3, 31|         odpocznienia.~A nazajutrz, ledwie się niebo zarumieniło zorzami,
167     3, 32|            ni czesane, a wszystkie ledwie zipiące z niecierpliwości.~
168     3, 32|     nawrotem.~Wolniuśko jeno szła, ledwie dychająca z radości a strachu
169     3, 32|            w płachty i zapaski, że ledwie im było oczy widać, z koszykami
170     3, 32|         Witkowych kudłów skoczyła, ledwie się chłopak wyślizgnął i
171     3, 32|            a wszystkie zadyszane i ledwie zipiące z radości~- No to
172     3, 32|             Suchy, leciuśki wiater ledwie co tykał wierzb zielonych,
173     3, 32|        kościoła sięgały gałęziami, ledwie przytrząśniętymi zielenią.
174     3, 32|  widniejące na wyżniach suchych, a ledwie znaczne w modrawym powietrzu
175     3, 32| przygniatały ją kieby kamienie, że ledwie nogi zbierała, ale szła
176     3, 32| Rozdygotała się też ciężkim żalem, ledwie już łzy wstrzymując a wyrzekania
177     3, 32|           jaże Hanka zdumiała się, ledwie wierząc własnym oczom. A
178     3, 32|      wiśniowy kwiat pachniał i bzy ledwie roztlałe, pachniały zboża,
179     3, 32|    lubością, że nawet i te skrzaty ledwie odrosłe, a i to wodziły
180     3, 33|       chłop dobrze wyspany, któren ledwie przecknąwszy na równe nogi
181     3, 33|          Rano było jeszcze, słońce ledwie co na parę chłopa wyniesło
182     3, 33|         gęsi, oderwanych od młodzi ledwie co porosłej, że to chłop
183     3, 33|            nadążyć za księdzem, bo ledwie odmówiły na Podniesienie,
184     3, 33|       wszystkiego po grdykę, a ona ledwie się, pożywi, głodując często.~-
185     3, 33|     koszulach jeno i wełniakach, a ledwie już zipiąc ze złości, pomstowały
186     3, 33|            zabić, widzieli ludzie, ledwie go obronili, to zaświarczą
187     3, 33|         tak była sponiewierana, że ledwie ją poznawali. Z gołym łbem
188     3, 33|          Wstyd i obraza boska; toć ledwie żywi jadą. ~- Niezgorzej
189     3, 33|            za ciebie!~- Jagusia! - ledwie jęknął.~- Do swojej żołnierki
190     3, 33|         niego oczy dziwnie smutne, ledwie co obeschłe z płaczu.~-
191     3, 33|         Przymierzałem u niejednej, ledwie mi do pół łyst sięgają,
192     3, 33|           na pierwszego, bo każden ledwie swoim biedom wydoli - szepnął
193     3, 33|          zagonach kiej mrówki, dyć ledwie się już przeżywiali ode
194     3, 33|           kto grunta kupować, kiej ledwie na życie starczyło?~Głowili
195     3, 33|          zrazu niezgorzej ruszyły, ledwie okrywały ziemię chudymi
196     3, 33|            ręce spadnie; już i tak ledwie mogła wydolić robocie. Zapadała
197     3, 33|            wypuszczą.~- Laczego! - ledwie wyjąkała, dygot ją trząsł
198     3, 34|            ocyganił! - powiedziała ledwie zipiąc z utrudzenia. - Zabitych
199     3, 34|            uciekła, zaś pana wójta ledwie na wóz wdygowali, spity
200     3, 34|       śliczniejszą w jakim dworze: ledwie spojrzy na człowieka, a
201     3, 34|         wielkim głowa przy głowie, ledwie już dysząc z żaru i ciasnoty,
202     3, 34|         rozlegały się śpiewania.~A ledwie co wysypali się przed kościół,
203     3, 34|         których spały Żydzięta, iż ledwie się pomieścili przy stole.
204     3, 34|         głupie! To starzy z całego ledwie się przeżywią, a wy na działach
205     3, 35|       ulękną i Podlesia nie kupią.~Ledwie się hamował ze złości.~-
206     3, 35|     zawierzając tajemnicę, jeno co ledwie już zdzierżała tę straszną
207     3, 35|          żebych cię...~Szymek zaś, ledwie już dychający, zbity i okrwawiony,
208     3, 35|          wiedząc, co się dzieje.~A ledwie się niecoś uspokoiło, gdy
209     3, 35|           włosy spalone i oczy, że ledwie widziała.~Szymek siadł w
210     3, 35|           Tereskę wypominał? co? - ledwie dosłyszała pytanie.~- Obiedwie
211     3, 35|          świecie. Lipeckie chałupy ledwie widać było zza sadów, złota
212     3, 35|            od maków, zaś ziemniaki ledwie co wschodziły. Opuszczenie
213     3, 35|          po niemiecku powtórzył, a ledwie skończył, Mateusz ciepnął
214     3, 35|       trząsł ze złości, a i drugie ledwie się hamowały.~- Wszarze
215     3, 36|        płaczem.~Szła do matki, ale ledwie głowę wetknęła do ciemnej
216     3, 36|          wetknęła do ciemnej izby, ledwie ją owiał zapach leków, cofała
217     3, 36|       kieby tę mać utrudzoną.~Spod ledwie rozeznanych ścian i ze sadów
218     3, 36|     piórami, zaś owsy i jęczmiona, ledwie rozkrzewione, zieleniały
219     3, 36|           nagarnąwszy tyla, iż się ledwie podźwignął, przeżegnał się,
220     4, 37|           rozniesło się po wsi, to ledwie co słońce wyniesło się chyla
221     4, 37|           się zakrzepło na lód, że ledwie dychać poredziła.~- Nie
222     4, 37|           kieby te kwoki w piasku, ledwie już dysząc z gorąca. Rozbierał
223     4, 37|       rykiem tęgi, srokaty byk, że ledwie go parob utrzymał na łańcuchu.~-
224     4, 38|          wóz stajał przy wozie, że ledwie się przecisnął.~Lipce prosto
225     4, 38|             że klęczeli bez ruchu, ledwie już zipiąc i jakby się z
226     4, 38|         Miemce przejeżdżały stępa, ledwie się przeciskając przez gęstwę
227     4, 38|          kiecka z bieder zlatuje i ledwie kulasami powłóczę. Na borg
228     4, 38|     Sierota jucha, a kałdun to już ledwie udźwignie - przekpiwał Pietrek
229     4, 38|          się i poszedł przodem, że ledwie za nim zdążyła.~- Już buczysz
230     4, 38|  przyskoczył do niego z pięściami, ledwie już powstrzymując złość.~-
231     4, 38|          być musi! Jakże, to jeden ledwie już spaśny kałdun udźwignie,
232     4, 38|             Zabaczyła, kaj jest, i ledwie już zipała, tak się w niej
233     4, 39|          wami pogada o tej radzie.~Ledwie się wstrzymał od klątw,
234     4, 39|            wgryzła się w serce, że ledwie już zabełkotała:~- A coś
235     4, 39|         bez sił już i bez pamięci. Ledwie już poredziła nabrać powietrza
236     4, 39|           topił we stawie co go to ledwie Kłąb wyratował? Snadź już
237     4, 40|        tłukło, że tchu brakowało i ledwie poredziła przemówić, rzekła
238     4, 40|          chłop niektóry...~Plotły, ledwie się już ruchając przy robocie,
239     4, 40|          głowie miała taki mąt, co ledwie zdoliła wyjąkać:~- Tyżeś
240     4, 40|             dopóki spali, chodziła ledwie przytomna ze szczęścia.
241     4, 40|          przyciszać kamieniami, że ledwie z tego kłótnia nie wyszła
242     4, 41|         buzowało w szabaśniku, też ledwie odzipnął, że przy tym i
243     4, 41|         już ja cię przyrychtuję.~A ledwie wzięła się znowu do roboty,
244     4, 41|          juści, droga ciężka i koń ledwie już kulasami rucha.~- A
245     4, 41|      wspierając brzemię o drzewo i ledwie zipiąc.~- Nie la was taka
246     4, 41|          go już cosik ponosiło, że ledwie ścierpiał, i takie myśle
247     4, 41|           Z wozów zwalali chojary, ledwie okrzesane z gałęzi, aż ziemia
248     4, 41|            na oczach wszystkich... Ledwie się już pohamował.~- Nic,
249     4, 41|        żywą krwią pluje i kulasami ledwie powłóczy. Jeno patrzeć,
250     4, 41|         darło mu ano wątrobę, jaże ledwie się ruchał pod grozą męczących
251     4, 41|         pozwól, ostatni! - skamlał ledwie już zipiąc.~Aż świat się
252     4, 41|   Wytchnęła nieco i rzekła ciszej, ledwie już łzy powstrzymując:~-
253     4, 42|        było jeszcze tak ciemno, że ledwie kajś niekaj zamajaczyła
254     4, 42|        trawy żółkły, a zboża stały ledwie już żywe w owej piekielnej
255     4, 43|        wytrzymam! - prosiła łzawo, ledwie wstrzymując się od darcia
256     4, 43|            ostały, przypalone owsy ledwie odrosły od ziemi, jęczmiona
257     4, 43|       skoczyła do niej z pazurami, ledwie Antek zdążył je rozdzielić
258     4, 44|        dogrzewało, że już niejeden ledwie zipiał i w piwie szedł szukać
259     4, 44|      czerwony jak burak i spocony, ledwie zipiący, ale już w łańcuchu,
260     4, 45|            coraz lepiej kulasy, że ledwie za nim nadążyli, nie bacząc
261     4, 45|         nadeptany piskorz i każden ledwie już z biedy zipie, to gdzie
262     4, 45|          taczki, blady kiej trup i ledwie dyszący.~Antek zawrócił
263     4, 45|           brzękliwy szum, że Jasio ledwie zdążył krzyknąć na furmana:~-
264     4, 45|            bo kolacja przestygnie.~Ledwie tknął jadła i czując się
265     4, 45|          pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą
266     4, 45|           Teresce, że już chodziła ledwie żywa ze zgryzoty, toteż
267     4, 45|          Chodziła też jak we śnie, ledwie już miarkując, kiedy był
268     4, 45|     gardziel jakiś radosny lęk, że ledwie mogła przemówić.~- Lada
269     4, 45|           gorąco i morzył śpik, że ledwie już mogła wytrzymać.~Na
270     4, 46|            Mateusz i chciał pobić, ledwie ich rozdzielili, więc jeno
271     4, 47|           środek izby i zasyczała, ledwie się już hamując:~- Widzisz
272     4, 48|          rozciemniało mu w oczach, ledwie się już trzymał na nogach,
273     4, 49|           się zaniesła gniewem, że ledwie już wybełkotała:~- Choćby
274     4, 49|          spokoju! - gadała prędko, ledwie już dysząc od złości.~Jakby