Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |         słowem i spojrzeniem księdza, któren, że już słońce było coraz
  2     1, 1 |               by puścić pod pierzynę, któren~aby mocny! - dorzuciła znowu
  3     1, 3 |               mu na myśl zięć, kowal, któren wszystkich po cichu burzył,
  4     1, 3 |             by ta poszła za mnie?..~- Któren nie probant, co wie? Obaczycie!~-
  5     1, 4 |        kościołowi drogami nad stawem, któren niby misa złota odbijał
  6     1, 4 |            spojrzenie, jako ten pies, któren się tam ciśnie, gdzie go
  7     1, 4 |         wpatrywali się w dobrodzieja, któren w białej komży pochylił
  8     1, 4 |            niejednemu łzy pociekły, a któren znów zasie spuszczał oczy
  9     1, 4 |           przymawiać złośliwie Kubie, któren szedł za nią, wpatrzon kieby
 10     1, 4 |             Boryna, stryjeczny Antka, któren i sam przyszedł do karczmy
 11     1, 4 |          nalepie komina w podle Kuby, któren już spał w popiele, a z
 12     1, 4 |        wszyscy oczy utkwili w kowala, któren pochylony nad stołem, czerwony,
 13     1, 4 |             to tak? - zapytała Antka, któren zaraz z kraju siedział.~-
 14     1, 5 |          trafiał się niekiedy i taki, któren po cichu powiadał się aż
 15     1, 5 |       wytrzyma pogoda do jarmarku, na któren całe Lipce się wybierały,
 16     1, 5 |            jeno wypęczniała ździebko; któren znów przysposabiał stare,
 17     1, 5 |               raz poszturchiwał Łapę, któren leżał obok i wybierał sobie
 18     1, 5 |             jensi byle jarmarku użyć.~Któren wiódł na postronku krowinę
 19     1, 5 |             mu to źle będzie? A bo to któren ksiądz ma źle?...~- Pewnie,
 20     1, 5 |            zapaskami wóz Dominikowej, któren ostawał coraz dalej, bo
 21     1, 5 |           ubranie i podsunął Borynie, któren zaraz opowiedział dokumentnie
 22     1, 5 |              ciebie kupiłem, a jak ta któren parobek będzie przepijał
 23     1, 5 |         jeszcze do kompanii Jambroża, któren ochotnie się przysiadł i
 24     1, 6 |      zazdrości, nie słuchając Szymka, któren o ile mrukliwy był o tyle
 25     1, 6 |     poglądając i ciekawie na starego, któren siedział w głębokim milczeniu,
 26     1, 6 |              Jakże? Ma to przysłać?~- Któren?~- Nie wiecie to? A dyć
 27     1, 6 |         obiecał się ze skrzypicą...~- Któren to?~- A Michałów, co za
 28     1, 7 |              się w staw rozchlustany, któren niby ptak jaki rozwijał
 29     1, 7 |             takiemu głodnemu smokowi, któren ściskał, aż żebra trzeszczały ,
 30     1, 7 |         pokładały.~Śmieli się z Kuby, któren niósł w płachcie kapustę
 31     1, 7 |        trzęsły, nie zważając na Łapę, któren przypominał się różnie,
 32     1, 7 |             jakby la tego wędrownika; któren oczów z nich nie spuszczał,
 33     1, 7 |            Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera po wsi wywłóki różne
 34     1, 7 |          kapotę i powieda do zwierza, któren z nagła przystanął:~- Pójdź
 35     1, 8 |               wykrzyczał za chłopaka, któren wybałykował przed dom i
 36     1, 8 |            chceta?... A niech się ino któren spije... to popamięta. Krowy
 37     1, 8 |           głosy, wstępował zajrzeć, a któren znów, by się przy tej okazji
 38     1, 9 |               imion podał organiście, któren zapisywał i brał za każdą
 39     1, 9 |               przyklęknął przy Kubie, któren wyciągnął z zanadrza koronkę
 40     1, 9 |               a reszta dziadowskie, a któren w nie nie kładł, to grosz
 41     1, 9 |             do siebie niźli do Witka, któren przykucnął przy nim, bo
 42     1, 9 |            było tylko starego Boryny, któren do późna w noc siedział
 43     1, 10|            dobrego nie zwojuje sobie, któren w zapamiętałości rękę podnosi
 44     1, 10|           gospodarz? - zapytał Witka, któren wprost domu smagał kamieniami
 45     1, 10|       południa narznął tyle, aż Kuba, któren przyjechał z lasu, wykrzyknął ~-
 46     1, 10|           ojcem swoim, starym Bylicą, któren rzadko zachodził, że to
 47     1, 10|        zarzewie, jako ten ogień żywy, któren aż do kości przepala...
 48     1, 10|               oczami po twarzy Antka, któren siedział pod oknem i układał
 49     1, 11|      chłopaków, bo się ociągali, a co któren ino mógł, to się z chałupy
 50     1, 11|             do pana młodego.~A Witek, któren ze wstęgami u spencerka
 51     1, 11|          grzechy rozdmucha !~- Juści, któren głuchy jest na przykazania,
 52     1, 11|              w pośrodku: chciał z nią któren tańcować, podchodzić musiał,
 53     1, 11|           kupy i wskroś przenikała!~A któren masz smutki, na jutro je
 54     1, 11|          jakby na sprzeciw bębenkowi, któren ucieszny wyskakiwał, brzękadłami
 55     1, 11|            się zmęczył, odpoczywał, a któren się opił, na przyźbie spał
 56     1, 12|        zabawiają, a pogadywał z Łapą, któren nie opuścił go ani na chwilę,
 57     1, 12|            Szli z wolna wzdłuż stawu, któren poczerniał i gasł przyzduszony
 58     1, 12|             kuma jaka zawiedła, chłop któren wrzasnął: "da dana", ale
 59     1, 12|            miodem i serem nadziewany, któren umyślnie upiekła na przenosiny,
 60     1, 12|              ogonów, nie licząc byka, któren profit daje niezgorszy?
 61     1, 12|           Juści, zawżdy ten dostanie, któren naprzeciw wyjdzie.~- Czemuż
 62     1, 12|               wójt.~- Brzękliwe są; a któren spragnionego napoi, zasługę
 63     1, 12|             taczalnik do naostrzania, któren zawsze stał pod okapem stajni,
 64     2, 13|              by dać piersi młodszemu, któren też popłakiwał a kulasami
 65     2, 13|         ukradkiem spozierała na męża, któren siedział przed kominem,
 66     2, 13|          krzywdzicielem, tym osękiem, któren się wbił w samo serce i
 67     2, 14|              do wszystkiego, jak mało któren we wsi...~- Wiem, dlatego
 68     2, 15|              sam poszedł do Mateusza, któren akuratnie przyrychtowywał
 69     2, 15|             wodził oczami po tartaku, któren stał nad samą rzeką, węgłem
 70     2, 15|          niekiedy ukradkem ino leciał któren do młynicy, by rozgrzać
 71     2, 15|           powiem dzisiaj i zostanę na któren wieczór, to się zmiele.~
 72     2, 15|         powiada, Kubę jakiegoś szuka, któren go miał pono z wojny wynieść
 73     2, 15|                  Był ci i u nas Kuba, któren do boru z panami poszedł,
 74     2, 15|            rzetelnie, że sam młynarz, któren parę razy dziennie przychodził
 75     2, 15|              mi i on, dobry mi każdy, któren rzetelnie pracuje.~- To
 76     2, 15|         poradzę - powiedział Kłębowi, któren mu wyrzucał, że nigdy do
 77     2, 15|     obejrzawszy się nawet na tamtego, któren z rozdziawioną gębą na środku
 78     2, 16|              placka z serem i miodem, któren wygrzewał się już pod pierzyną
 79     2, 16|               prędzej dali, a bociek, któren miał swoje miejsce w sieni,
 80     2, 16|           chowała głowę za Jędrzycha, któren z otwartą gębą wpodle słuchał,
 81     2, 16|           kajał, kto się zamedytował, któren znów co miętszy, a kobiety
 82     2, 17|               rozglądał się po izbie, któren znów to jakie słowo rzucił,
 83     2, 18|  porozumiewając się oczami z Witkiem, któren niby podkładał na ogień,
 84     2, 19|            Kłębianki z Wickiem Sochą, któren chocia tak samo się pisał
 85     2, 19|               pewna, bo i sam borowy, któren był na sumie, przytwierdził.~
 86     2, 19|         począć?~Zima była sroga, mało któren miał jaki taki grosz zapaśny,
 87     2, 19|              srodze Bartek z tartaku, któren choć robotę miał, zawżdy
 88     2, 19|               rzekł smutnie.~- Juści, któren zza płota postękuje, za
 89     2, 19|                 Zważta się, chłopaki, któren będzie cięższy, tego na
 90     2, 19|               po gorzałkę i medytują: któren? bo obaj byli kieby te pluskwy
 91     2, 19|          twardo~Szymek, Jagusin brat, któren niedawno przyszedł i stojał
 92     2, 19|               zauważył któryś.~Antek, któren chciał coś odpowiedzieć
 93     2, 19|              schrypły śpiew Jambroża, któren swoim zwyczajem wyśpiewywał
 94     2, 20|     strasznego, jak kieby pod dachem, któren lada chwila ma paść na głowy.~
 95     2, 20|               każdej pomsta rośnie.~- Któren swojego broni, nie krzywdzi!~-
 96     2, 20|             jest takie urządzenie, że któren się da, to mu i kiwnąć palcem
 97     2, 20|             palcem nie przepuszczą, a któren nie stoi, co o nim powiadają,
 98     2, 20|               Pomagał im w tym Witek, któren całkiem serce stracił do
 99     2, 21|              się obzierając za ojcem, któren skulony, z okręconą w zapaskę
100     2, 21|        czerniał przyczajony zajączek, któren na jej widok rymnął w zawieję,
101     2, 21|            kiej ten ptaszek marznący, któren tylko kiejś niekiej zatrzepie
102     2, 21|             już nie czekając na ojca, któren akuratnie wysiadał z Bartkowych
103     2, 22|               oczy w Rochowej twarzy, któren się jej widział jako ten
104     2, 22|            pole, i założyły do pługa, któren stał w roli, wdowa nim orała
105     2, 22|         Zbawienie wieczne czeka tego, któren ochotnie kładzie głowę za
106     2, 22|             zaraz!~Napisali cyrograf, któren chłop krwią ze serdecznego
107     2, 24|         zawarczało, że nawet Mateusz. któren go obraniał zrazu, dał spokój,
108     2, 24|           karczmie.~- Wróg mi każden, któren wieś całą mógł powieść na
109     2, 24|                skłóciła się z Rochem, któren jej słowa prawdy powiedział,
110     2, 24|               po raz przeganiał Łapę, któren wciąż za nim naszczekiwał
111     2, 24|          zajęła się dziećmi i starym, któren na dobitkę zachorzał po
112     2, 24|           uwagi na opowiadanie Witka, któren jej szeptał, jako wójt ze
113     2, 24|                  Niech mi to do oczów któren powie, niech się waży!-
114     2, 24|        spotykał się z oczami księdza; któren nań wciąż spoglądał, że
115     2, 24|           patrząc co trochę na Antka, któren wprost niego stojał, jeno
116     2, 25|          raniej jakimś inszym, takim, któren do nieba unosił miłowaniem,
117     2, 25|            juści, jak tego psa złego, któren ugryźć może i przed którym
118     2, 25|            zetknęła się z Kłębiakiem, któren jeno wsadził głowę do izby
119     2, 25|            mógł, bo nie było takiego, któren by swoją mocą wszystkich
120     2, 25|           każdej był jakowyś pyskacz, któren wrzeszczał najgłośniej i
121     2, 25|             wraz z Kobusem i Antkiem, któren już cały czas na boku się
122     2, 25|         drogami ku dworowi, Antek zaś któren był od samego zjawienia
123     2, 25|              bór, zda się niezmożony, któren posępną, wyniosłą ścianą
124     2, 25|           groźnie potrząchał widłami, któren cepy dzierżył mocno w garści,
125     2, 25|           Bogiem, rąbać wzbraniamy, a któren by nie usłuchał, z całym
126     2, 25|              wiódł wszystkich borowy, któren w ostatniej chwili się zjawił,
127     2, 25|              a sam ruszył ku Borynie, któren w kupie całej wodził się
128     2, 25|         oczami po tym borze zdobytym, któren chwiał się nad głowami,
129     3, 26|               i mgieł jako ten parob, któren legł spracowany, a nie wywczasowawszy
130     3, 26|       rozgorzałych i padnie na świat, któren dolegiwał ostatków, ozwierał
131     3, 26|            Powracała ona z żebrów, na któren to chleb Jezusowy była poszła
132     3, 26|             biało-czerwonym ciołkiem, któren się opierał, zawracał i
133     3, 26|             cichuśko jako ten wiater, któren raz po raz powiewał po stawie
134     3, 26|              nową darnią boki klombu, któren się już rudział kieby szczotką
135     3, 26|      osolonego wrzątku na miseczce, w któren stara wdrobiła chleb i pojadała
136     3, 27|            wywarła drzwi do wieprzka, któren usiłował na przednie kulasy
137     3, 27|            mocen jest wyrwać ją stąd? Któren poredzi!~Zmogła już tyla,
138     3, 27|          kulasy.~Wiadomo przecież, iż któren pierwszy dopadnie dziedzictwa
139     3, 27|            niech Bóg broni; był wójt, któren był swoje zamysły na Jagnę
140     3, 27|           przywoził z miasta doktora, któren go obejrzał, na papierku
141     3, 27|              tak zabiegliwy, jak mało któren.~Oto i teraz, ledwie co
142     3, 27|               się łyżkami przed Łapą, któren kiedy niekiedy pojadał razem
143     3, 27|               nie puściła.~- Witek, a któren ci takiego guza nabił? -
144     3, 27|          brodą i wzniesionymi oczyma, któren wszędy niósł te słowa pociechy,
145     3, 28|             wzjedzie, oczy rosa wyje: któren pieniądz ma, temu duda gra,
146     3, 28|                   Łacno o rozum temu, któren się na nic nie ogląda! Hale,
147     3, 28|              mocno zajęci wieprzkiem, któren nie zawiódł przewidywań,
148     3, 28|          porozumiewawczo na Jambroża, któren właśnie składał robotę.~-
149     3, 28|              i ze złym kumać potrafi, któren jeno nie baczy, jaką potem
150     3, 28|       odbiegała często nakładać gnój, któren od świtania wywoził śpiesznie
151     3, 28|             pierwszych gospodarzy, iż któren świnię zaszlachtował, ten
152     3, 28|              srodze przejęty nawozem, któren wybierali z gnojowiska.
153     3, 28|              siebie, gdyby nie Rocho, któren akuratnie w samą porę nadszedł,
154     3, 29|         prowadzić.~- Stanie za Burka, któren gdziesik uciekł. Niezguła
155     3, 29|             kram do przystrajania, na któren babski gatunek zawżdy łakomy,
156     3, 29|          myślała, iż to jakiś stroik, któren sobie szykowała na święta
157     3, 29|          dojrzał organistowego Jasia, któren z klas na święta przyjechał
158     3, 29|    wypatrywali niecierpliwie księdza, któren przyjechał ze dworów dopiero
159     3, 29|            psy, stary Bylica i Witek, któren pilnie majstrował wespół
160     3, 30|             Jezusa zmartwychwstałego, któren stojał nagi, skrwawiony,
161     3, 30|             głowy w górę, ku księdzu, któren o Męce Pańskiej powiadał
162     3, 30|              procesją za proboszczem, któren monstrancję dzierżył przed
163     3, 30|           nawet i ten strach o Antka, któren od tyla czasu żył w niej
164     3, 30|             rozziewane na świat Boży, któren stojał w słońcu, skowronkowymi
165     3, 30|               był uprosił od Pietrka, któren dzisiaj wystąpił w całkiem
166     3, 30|            gankiem, pod okiem Bylicy, któren czuwał nad nimi kiej kokosz,
167     3, 30|  prześmiechami z Jaśkiem Przewrotnym, któren przyleciał za Nastusią,
168     3, 30|           przed domem razem z Bylicą, któren już żydy woził, tak go śpik
169     3, 30|             nawet Jaśka Przewrotnego, któren się z sikawką od gaszenia
170     3, 30|                  zaśmiał się Pietrek, któren wziął miejsce kole Jagusi,
171     3, 30|            nawet. Za swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem
172     3, 30|                po sumie, ścigali się, któren pierwej dopadnie swojej
173     3, 30|               co Jambroży zajrzy albo któren z dziadków i zawżdy chocia
174     3, 30|             był wyszczekany, jak mało któren, że zaś był już zdziebko
175     3, 30|           zwiesna przychodzi każdemu, któren jej czeka w pracy, modlitwie
176     3, 30|            człowieczą szczęśliwość, a któren posiał, wzejdzie mu i czas
177     3, 30|              z chałup.~- Kijami tego, któren ruszy! Na stracenie ścierwę! -
178     3, 31|            brał...~- Bo idzie z rodu, któren się gorzałki nie wyprzysięgał -
179     3, 31|            Cygany swojego króla mają, któren cały we srebrnych guzach
180     3, 31|            był jej dobytek jedyny, za któren rachowała się przeżywić
181     3, 31|              spostrzegli dobrodzieja, któren zaraz po mszy jawił się
182     3, 31|       przywieźcie! ~- W potrzebie się któren znajdzie, z całej duszy
183     3, 32|              było, że stójka z gminy, któren jeszcze przed wschodem leciał
184     3, 32|              i wszystkim znany; pies, któren go wiódł na sznurku, zaszczekał
185     3, 32|         szepnęła chmurnie Nastusia.~- Któren mieskie wycieruchy przekłada,
186     3, 32|               musi!~Rzucił im papier, któren szedł z rąk do rąk, i chociaż
187     3, 32|            kury grzebały w pośladzie, któren dawno miał być zniesiony
188     3, 32|           robót, wybrała się do ojca, któren zachorzał już parę dni temu,
189     3, 32|               poddała się przykazowi, któren ją wyrywał z myśleń i niepewności.
190     3, 32|            wiele nawet przy obiedzie, któren Hanka kazała podać na ganku,
191     3, 32|            stanął wpodle dobrodzieja, któren dał znak, i ruszyli w cichości
192     3, 32|             właśnie pierwszego kopca, któren był tak pokryty krzami rozkwitłych
193     3, 32|             jej do matki ni do brata, któren przemyślnie zagubiał się
194     3, 32|         wpodle siebie, nawet Pietrka, któren już od samego przyjścia
195     3, 33|             ten chłop dobrze wyspany, któren ledwie przecknąwszy na równe
196     3, 33|               gospodarze wywozili, co któren miał, gdyż wójt o podatki
197     3, 33|               zza gorsu list od męża, któren był jej wójt przywiózł wczoraj
198     3, 33|           Modlicy siedzącego w ganku, któren jaże tupał z uciechy, pokrzykując
199     3, 33|           naprzeciw.~Odepchnęła męża, któren ją powstrzymywał, i rozkraczywszy
200     3, 33|              nie Witkowe dobre serce, któren porywał, co się jeno dało,
201     3, 33|               słowo. Dopiero Mateusz, któren z Żydami poredził szwargotać,
202     3, 33|               nastrzępili o prosiaka, któren marchew spyskał, to Płoszkowa
203     3, 33|              zaraz uciekać: zna Żyda, któren już niejednego wyprowadził.
204     3, 34|             pod gałęziami do chorego, któren leżał w półkoszku, wymoszczonym
205     3, 34|  niecierpliwością czekali na sołtysa, któren wozem pojechał zabierając
206     3, 34|               z pięściami do Grzeli - któren tak szczeka, łże jak pies!~
207     3, 34|       puszczał na nich swojego boćka, któren snadź przyuczony, wysuwał
208     3, 34|               radzi, jego słuchamy, a któren się boja, niech pod pierzynę
209     3, 35|           parobku koszącym koniczynę, któren potem rozpowiadał, jako
210     3, 35|         łyżkami i piskiem przed Łapą, któren na gwałt rwał się do spółki,
211     3, 35|               się z boćkiem, a Łapie, któren chodził za nią ze skamleniem
212     3, 36|              stajni, a za nim źrebak, któren ze rżeniem jął się dobierać
213     3, 36|            wszystek żywot człowieczy, któren był wziął i teraz tym niwom
214     4, 37|         wyrychtuję.~Odpowiadał kowal, któren chociaż twarz pokazywał
215     4, 37|             na organistowego Michała, któren przyleciał zziajany po Jambroża.~-
216     4, 37|             juści - tłumaczył Bylica, któren był właśnie nadszedł z Weronką.~-
217     4, 37|            jeno same kobiety i Witek, któren ociągliwie smarował buty,
218     4, 37|              klepiąc z lubością byka, któren rwał się już do krowy jak
219     4, 37|     odpowiadając na powitanie kowala, któren był właśnie wchodził do
220     4, 37|               wyglądając na Mateusza; któren przeniósł się z robotą na
221     4, 37|    nieodstępnie i ten Witkowy bociek, któren stojał w ganku na jednej
222     4, 37|           wraz z organistą i kowalem, któren trzymał parasol nad dobrodziejami,
223     4, 37|           nigdy nie zapełniony dół, w któren z wolna a nie- powstrzymanie
224     4, 38|              somsiadów, bo niech jeno któren wzion przez łeb, to zaraz
225     4, 38|              krzywdy! Bogać ta wiele! któren dziada obaczy, to w niebo
226     4, 38|          kieliszek pociągał z kumami, któren zaś szedł do kościoła lebo
227     4, 38|           Mateusz wskazując księżyka, któren się bronił ze śmiechem,
228     4, 38|            Szło o zgodę z dziedzicem, któren obiecywał za morgę lasu
229     4, 38|               starego Płoszki.~Kowal, któren musiał w tym mieć jakiś
230     4, 38|              ledwo ruchał, zaś Kobus, któren cały czas pary z gęby nie
231     4, 38|          nasłuchiwał Witkowego boćka; któren kręcił się wpodle rychtując
232     4, 38|              się pacierzem szczęścia, któren nie miał słów, a jeno dziwną
233     4, 39|               grzywę spętanego konia, któren bił zadem i opierał się
234     4, 39|            spuszczała oczów z kowala, któren się wiercił na miejscu,
235     4, 39|             gwałtownie i kopiąc Łapę, któren się nawinął pod nogi, wyrzekła
236     4, 39|           Zawróciła więc do młynarza, któren właśnie był wraz z Mateuszem
237     4, 39|               chłop jak dąb, jak mało któren w Lipcach, o dolo człowiekowa,
238     4, 40|               też z miejsca na Witka, któren łaził zaspany cochając się
239     4, 40|            jedną stronę, źle takiemu, któren z woza spadnie, pod koła
240     4, 40|            przysiadając się do Rocha, któren go wzion na stronę i dając
241     4, 41|           poredzał ze ślepym dziadem, któren pod stodołą wykręcał powrósła.~
242     4, 41|        niekiej glonki chleba boćkowi, któren przygrajdał się ze sadu
243     4, 41|                gdyż i ten drugi pług, któren wyciągnął spod szopy, zarówno
244     4, 41|                kawaler.~- Ratuje się, któren musi. Ja cię ta do niczegój
245     4, 41|               spytał nagle starszy.~- Któren Rocho? - zrozumiał w mig
246     4, 42|               z leciuśkim wiaterkiem, któren zaswywolił we zbożach, wszystko
247     4, 42|             ktosik drugi, ale Grzela, któren go od samego początku pilnie
248     4, 42|              w opłotkach z Mateuszem, któren, dojrzawszy przez okno,
249     4, 43|           nawet nie patrząc na boćka, któren się grajdał po izbie, kuł
250     4, 43|   nieodstępnie warującym i z boćkiem, któren przychodził na wołanie,
251     4, 43|               go znała kiej niedojdę, któren trzech zliczyć nie poredził,
252     4, 43|             ja co? ten badyl suchy, o któren nikto nie stoi - westchnęła
253     4, 43| niewypowiedzianej słodkości, jak pęd, któren się pręży i wzbiera w sobie...
254     4, 44|              któryś z rzepeckich.~- A któren jeszcze pysk wywrze, do
255     4, 44|               odwrócił się do kowala, któren przyświarczał wszystkim,
256     4, 44|               przeciskać do młynarza, któren przystąpił do chłopów i
257     4, 44|             postronku sporego ciołka, któren się opierał ze wszystkiej
258     4, 44|           przekpiwając się ze stójki, któren ganiał za ciołkiem i dopiero
259     4, 44|          pobok pisarzowego pomocnika, któren przedłubując w nosie gwizdał
260     4, 44|           ozwali się tu i owdzie.~- A któren ma przeciw temu, niech wystąpi,
261     4, 44|             aby posłuchać naczelnika, któren wsparty o futrynę jął cosik
262     4, 44|              im szepnął:~- Niech jeno któren tknie kogo... nas tu ze
263     4, 45|           śmiał się pohuśtując brata, któren jaże piszczał z radości.~-
264     4, 45|             czas jakiś przy Mateuszu, któren Stachową chałupę wyciągał
265     4, 45|          rozmodlonymi oczami w Jasia, któren biało przybrany, smukły,
266     4, 45|            jakby o dziedzicowym synu, któren do dom wrócił, i o dworskiej
267     4, 46|              oczami ogarniając Rocha, któren się im teraz widział kiej
268     4, 47|   biedniejszymi zaciął się i żadnemu, któren ino wodził krowę na plebanię,
269     4, 47|            postanowiła inaczej: wzion któren cudzą kobietę, to niechże
270     4, 47|               złym prześmiechem :~- A któren się z nią ożeni, sporo szwagrów
271     4, 47|        najpierwsza we wsi, a Jambroż, któren akuratnie zdążył na sam
272     4, 48|            cieniuśko wraz z Michałem, któren pucował kościelne lichtarze,
273     4, 49|             Pietrek, parobek Borynów, któren powoził, bo żaden drugi