Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |              Hanka, a chodźcie ino do chałupy, bo krowie się cosik stało.~-
  2     1, 2 |            ciszę jesiennego wieczora. Chałupy malały, jakby się przypłaszczały
  3     1, 2 |           porykiwać, a stękać, żem do chałupy przygnał.~Zamilkł, ale słychać
  4     1, 2 |        rozległ się głos Boryny sprzed chałupy.~- A czegój? - odkrzyknęła.~-
  5     1, 3 |               spali jeszcze, w oknach chałupy zapalały się krwawe brzaski
  6     1, 3 |         oczami po podwórzu, po oknach chałupy, po sadzie omroczonym jeszcze
  7     1, 3 |           łuny w wodach i szybach a z chałupy nikt się nie pokazywał...~
  8     1, 3 |        ratujta...~Aż Hanka wyjrzała z chałupy, co się dzieje, a Kuba splunął
  9     1, 3 |                opasał się i wrócił do chałupy, i zajrzał na Antkową stronę.~-
 10     1, 3 |             co to za tobą przylazł do chałupy...~- Baczę, juści, że baczę,
 11     1, 3 |             mną leciała - aż do samej chałupy - do samej chałupy, prześwietny
 12     1, 3 |              samej chałupy - do samej chałupy, prześwietny sądzie, aż
 13     1, 4 |             psy ujadały i jaki taki z chałupy wyjrzał...~Kuba tylko spał
 14     1, 5 |           patrzeć, wyszedł i Boryna z chałupy; przódzi już, bo o świtaniu,
 15     1, 6 |             namówiłem Kłęba, żeby dał chałupy, la ciebie, Jaguś szeptał
 16     1, 6 |              Dowlekli się wreszcie do chałupy.~W izbie widno było i ciepło,
 17     1, 7 |              ktoś wychodził z jakiejś chałupy i długo a frasobliwie poglądał
 18     1, 7 |               ktoś szedł opłotkami do chałupy.~Wszedł Mateusz... Jagna
 19     1, 7 |              szło, wóz zrobić zrobił, chałupy stawiał, piece wylepiał,
 20     1, 7 |        niewinna...nie zwoływała go do chałupy... sam przyszedł... a na
 21     1, 7 |           wójt z sołtysem, obchodzili chałupy, żeby jutro podług rozkładu
 22     1, 8 |           wama mówie.~Weszli zaraz do chałupy Dominikowej.~W izbie było
 23     1, 9 |            spadną.~I wychodzili przed chałupy coraz liczniej, bo nigdy
 24     1, 10|             żeby nie przechodzić koło chałupy Jagny.~Jak zadra tkwiła
 25     1, 10|             bystre światło biło z jej chałupy, jasne i wesołe jakieś...
 26     1, 10|           prawował - to cię jeszcze z chałupy wygoni...mówiła cicho oglądając
 27     1, 10|          przeciągnął się i poszedł do chałupy.~- Co będzie, to będzie,
 28     1, 10|               Wzięła pół grontu i pół chałupy, i wszystko, i taki wam
 29     1, 10|            Wynośta mi się w ten mig z chałupy, żeby ni śladu po was nie
 30     1, 11|              ten zły pies, żeby ich z chałupy wygnać! - wykrzyknęła namiętnie.~-
 31     1, 11|                 że nie było w Lipcach chałupy bez tych jej strzyżek...~
 32     1, 11|             któren ino mógł, to się z chałupy wyrywał na wieś, do wójta,
 33     1, 12|          przez Jagustynkę, pobiegł do chałupy.~Wieś spała jeszcze na dnie
 34     1, 12|              weselna wrzawa buchała z chałupy i rozkrążała się szeroko,
 35     1, 12|               placków, to chleba... Z chałupy me wypędził i ciepnął za
 36     2, 13|          czyje, te wrzaski, te wycia!~Chałupy trzeszczały, bo raz w raz
 37     2, 13|             że kto się ino wychylił z chałupy, wnet go przycapiała za
 38     2, 13|              trzy kroki nie dostrzegł chałupy ni drzewa, ni płotu ni czyjej
 39     2, 13|             noce, że w końcu zasypało chałupy, iż się wznosiły jako te
 40     2, 13|               od wypędzenia z ojcowej chałupy i tyle dni długich, tyle
 41     2, 13| zapowietrzonego, nikt nie zagadał, do chałupy nie zajrzał, nie pożałował,
 42     2, 13|           kobieta, co żona tyla, bych chałupy pilnowała, jeść uwarzyła
 43     2, 13|             stawu , ani dojrzał gdzie chałupy całej, wszystkie zniknęły
 44     2, 13|        wątroba pomstą.~- Jakby kogo z chałupy na mogiłki wywieźli, tak
 45     2, 14|            świnie spyskały .Idźcie do chałupy dzieci pilnować .~ci pilnować:~
 46     2, 14|              wszyscy, cięgiem ktoś do chałupy zaglądał, czegoś potrzebował
 47     2, 14|               by przejść obok ojcowej chałupy, by zajrzeć choćby ino w
 48     2, 16|             kobiet, przebiegających z chałupy do chałupy, że raz po raz
 49     2, 16|          przebiegających z chałupy do chałupy, że raz po raz trącane w
 50     2, 16|              na całe święta Boryna do chałupy przyjął, siedział już od
 51     2, 16|              cisnął na skrzynię.~- Do chałupy idźta z Jędrzychem, dom
 52     2, 17|           zawsze.....nie wychodziła z chałupy, bała się wychylić w opłotki;
 53     2, 17|            Antkową prośbę.~Uciekła do chałupy, bo zaczęli dzwonić na nieszpory,
 54     2, 17|                wypatruje... może koło chałupy błądzi... może gdzie w sadzie
 55     2, 18|               zakręcał, mącił i bił w chałupy, ale coraz rzadziej i słabiej
 56     2, 18|           wyrwał się i żwawo ruszył z chałupy.~Na ziemię, sypał się pierwszy,
 57     2, 18|               ludzi spotykanych, to o chałupy, a szedł tak raźno, że Witek
 58     2, 18|          wracali już razem i wolno do chałupy.~A koło stawu natknął się
 59     2, 18|       stodołami.~Witek zaś pobiegł do chałupy.~Boryny jeszcze nie było,
 60     2, 18|     dochodziły końskie tupania, to od chałupy szły przytłumione a jazgotliwe
 61     2, 18|              samo!~Drzwi trzasnęły od chałupy i ktosik prędko leciał przez
 62     2, 18|        szczęściem, że dopiero idąc do chałupy, na mrozie poczuła, że ma
 63     2, 18|             co ino może... wywłóczy z chałupy... wczoraj to mi trepy zaniósł
 64     2, 19|          komorników, i takich, co ino chałupy mieli, też nie brakowało:
 65     2, 19|             juści, że prawie z każdej chałupy ktosik się tam przebierał
 66     2, 19|              jej ostro, iż się nogą z chałupy nie ruszy, nie poszedł do
 67     2, 19|          Jagna z wrzaskiem uciekła do chałupy, a Józka wtykała w garście
 68     2, 20|            się tym i prosto wrócił do chałupy, Jaguś zaś myśląc, że skoro
 69     2, 20|              ale już nie powróciła do chałupy dawna radosna wrzawa, ten
 70     2, 20|               traficie! - i poszła do chałupy.~Nic już o tym w domu nie
 71     2, 21|             zwleczony chyłkiem się do chałupy wsuwa i na jakie bądź słowo
 72     2, 21|          świecie.~Na wprost dróżki do chałupy stary wstrzymał konie i
 73     2, 21|         Bartkowych sani, poleciała do chałupy.~W izbie było ciemno i tak
 74     2, 21|                   Nie wiem, wracaj do chałupy!~- Może to u ojca, bo jakoś
 75     2, 22|            lewentarza ni śladu... a z chałupy ino zręby spalone... dzieci
 76     2, 22|          Pańskie gromił, przyszedł do chałupy mór i pobił mu wszystkie
 77     2, 22|               że wicher zerwał dach z chałupy i powyrywał wszystkie drzwi
 78     2, 22|         powiada tkliwie:~- Prowadź do chałupy, może ci co poredzę, służebnico
 79     2, 24|           chcieli bieżyć, wywlec go z chałupy i tak sprać, bych całe życie
 80     2, 24|           często ktoś się przemykał z chałupy do chałupy, baby latały
 81     2, 24|            się przemykał z chałupy do chałupy, baby latały z ozorami,
 82     2, 24|   Niedźwiedniki włóczyły się znowu od chałupy do chałupy ze swoimi cudakami,
 83     2, 24|               się znowu od chałupy do chałupy ze swoimi cudakami, że wciąż
 84     2, 24|           bijącymi z każdego kąta tej chałupy kochanej. Rychło się utuliła,
 85     2, 24|             chwycił czapkę i uciekł z chałupy.~Długo nie mógł pomiarkować,
 86     2, 24|              wszystkich, przyjdzie do chałupy i spierze ją jeszcze lepiej
 87     2, 24|             Długo krążył koło ojcowej chałupy, naglądał i wyczekiwał przy
 88     2, 24|             zdecydowany iść choćby do chałupy - już był na ganku i nawet
 89     2, 24|              że do pierwszej z brzega chałupy poszedł, do Płoszków.~Byli
 90     2, 24|             jak tego psa przegoniła z chałupy. ~Ani słówkiem nie odrzekł
 91     2, 25|              ledwie ano mógł rozeznać chałupy od pól przemiękłych i zadeszczonego
 92     2, 25|           jadło - toć i bez to aż się chałupy trzęsły od plotek, kłyźnień
 93     2, 25|         ciepłym.~Wywierano na rozcież chałupy, odbijali okna, by wpuścić
 94     2, 25|              z deszczem w poczerniałe chałupy.~Na drogach było pusto i
 95     2, 25|             było z powrotem, nie było chałupy, żeby z niej ktosik nie
 96     2, 25|               prawie nie wychodziły z chałupy, że nieraz i sypiały razem
 97     2, 25|                ryczała w głos idąc do chałupy...~Na ganku zetknęła się
 98     2, 25|            pazury po ziemię waszą, po chałupy, po dobytek! Któż im wzbroni,
 99     2, 25|              zawrzały naraz wszystkie chałupy, dzieci podniesły niemały
100     2, 25|            opłotkach, przebrał się do chałupy, skoczył na konia i popędził
101     3, 26|        przygarnąć, nim wejdzie między chałupy, ale miała to siły, kiej
102     3, 26|         troska: kto to ją przyjmie do chałupy na ten czas skonania?~-
103     3, 26|            tak galante, że niejeden i chałupy takiej nie miał, płoty całe
104     3, 26|              iżeście już ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada,
105     3, 27|            dniu, wyjrzała z Borynowej chałupy Hanka, w wełniak jeno przyodziana
106     3, 27|          utopiona, że jeno poniektóre chałupy bardziej przy drodze wyłupywały
107     3, 27|               że w dyrdy poleciała do chałupy, zabrała dzieci i co było
108     3, 27|             drugiej stronie Borynowej chałupy.~Jeszczech Borynę opatrywał
109     3, 27|             jej pilnować, czy czego z chałupy nie wynosi, a głównie czekali;
110     3, 27|             kiej Hanka zwaliła się do chałupy i górę nad nią brać poczęła,
111     3, 27|            przepomną, sprowadzę go do chałupy i powiem, com se nowego
112     3, 27|           pacierz, a wszyscy poszli z chałupy do kościoła.~Hanka ostała
113     3, 27|            wstępując do każdej prawie chałupy, a widział się jako ten
114     3, 28|             opite wodą, a poczerniałe chałupy ledwie co były widne w szarudze,
115     3, 28|              by mnie nie wyciepnęli z chałupy... że już nieraz i rozum
116     3, 28|        przetrwożyć i bez to łacniej z chałupy wygryźć.~Ale mimo tego żarła
117     3, 28|             krokiem nie ruszała się z chałupy, że już nie mogąc wstrzymać,
118     3, 28|           obacz no, kto tam wszedł do chałupy! - zawołała naraz Hanka.~-
119     3, 28|              bacz, że niech jeno co z chałupy zginie, to jak Bóg w niebie,
120     3, 29|             wznosił rozpalone oczy na chałupy, przemyśliwał ważnie i wzdychał
121     3, 29|           ruchało: i sady, i płoty, i chałupy, i pojedyńcze drzewa, aż
122     3, 29|              tamtym po mendlu jajek z chałupy albo po kurze, tu poniechają
123     3, 29|                I skręcił zaraz do jej chałupy, dojrzawszy, że dziewczyny,
124     3, 29|           dopiero dzisiaj, chodząc od chałupy do chałupy, dojrzał, jaki
125     3, 29|        dzisiaj, chodząc od chałupy do chałupy, dojrzał, jaki to upadek
126     3, 29|               z ostaniej za kościołem chałupy, od Gołębiów, i powlókł
127     3, 29|             dziwnie jasno, że dojrzał chałupy pokryte w sadach, a nawet
128     3, 29|               choćby na pacierz, gdyż chałupy srodze przewiewał, drzewa
129     3, 29|           Jakoż prawda się okazała: z chałupy Stachowej zostały tylko
130     3, 29|         rumowisk, która jeno ostała z chałupy, boć dach się zwalił do
131     3, 29|             Kruczka na postronek i do chałupy prowadzić.~- Stanie za Burka,
132     3, 29|                śpiesznie poleciała do chałupy.~Jasno było na świecie,
133     3, 29|               i bachorem.~Jeździli od chałupy do chałupy, przeprowadzani
134     3, 29|                Jeździli od chałupy do chałupy, przeprowadzani przez pieski
135     3, 29|               prawie pędem wybiegła z chałupy, a Jagustynka rozcierająca
136     3, 29|           dłużej się nie pokazywała z chałupy, leciał na drogę i z drugimi
137     3, 29|            Jakże, ani wleźć do której chałupy, bo wszędzie przejścia i
138     3, 29|              skończyła bielenie izb i chałupy, więc zaczęła się śpiesznie
139     3, 29|              się poleciał z rykiem do chałupy.~Dołożyła mu jeszcze Hanka
140     3, 29|               dzieci, że nie z jednej chałupy wydzierały się krzyki obronne.~
141     3, 29|         Spieszył się, wpadł prędko do chałupy, odmówił modlitwę, pokropił
142     3, 30|            stajnie i obory, poszła do chałupy. Już się tam kładli spać.~-
143     3, 30|          patrzeć, jak prawie z każdej chałupy wyjeżdżały lub wychodziły
144     3, 30|              niedziel przywiedę go do chałupy, obaczysz, jak parodował
145     3, 30|         wesoło Jagustynka wpadając do chałupy.~- Niby te obwiesie komu
146     3, 30|             sposób się było pokazać z chałupy.~- Wama cosik niezdrowo
147     3, 30|               pierwej dopadnie swojej chałupy, że ino migały przez drzewa
148     3, 30|             pociągnęli.~Potem zaś już chałupy nawiedzali wraz z całą chmarą
149     3, 30|              szepnęła Jagustynka spod chałupy.~- A wy to po swojemu tym
150     3, 30|            znaczyli na białej ścianie chałupy; wieczór się stawał ciemny
151     3, 31|             kiej sołtys jął oblatywać chałupy i wołać, by się wszyscy
152     3, 31|              gęściej przysłaniających chałupy; czasem się jeno dziad jakiś
153     3, 31|             leżały puste, a oniemiałe chałupy przezierały wskroś sadów
154     3, 31|         podwórze, dzieci przywiedź do chałupy, jeszcze ukradną! - siadła
155     3, 31|              po sto razy zawracała do chałupy i niesła się znowu za nimi,
156     3, 31|            Jagnę, niech przychodzi do chałupy, nie ostawię dzisiaj drzwi
157     3, 31|           stanęła na nogi; wyprzątali chałupy; brali się do pieczenia
158     3, 31|         rozporządzać, który do jakiej chałupy ma jechać robić, bacząc
159     3, 31|         czynił: wystawiali ławy przed chałupy, duchem podając śniadania
160     3, 31|        powstając; ale skoro weszli do chałupy, Hanka zaraz spostrzegła,
161     3, 32|             leciał hukliwie, z każdej chałupy bił kiej dzwon radosny,
162     3, 32|              z pół drogi zawróciła do chałupy.~Tak się w niej roztrzęsło,
163     3, 32|           babie jazgoty niesły się od chałupy do chałupy, dzieuchy przyodziewały
164     3, 32|              niesły się od chałupy do chałupy, dzieuchy przyodziewały
165     3, 32|              opleśniałe dachy ojcowej chałupy i te sady, lśniące rosami
166     3, 32|              skwapnie poniesła się do chałupy szykować i robić porządki
167     3, 32|            jak ta komu bliżej było do chałupy.~Słońce już zaszło i mroczało
168     3, 32|             pokończywszy obrządki, do chałupy poszła.~W progu natknęła
169     3, 32|            wszystkie psy, uciekała do chałupy.~A wieczór cichy, wiośniany,
170     3, 33|              kochanie sponiewiera i z chałupy wygna, kaj to pójdziesz?
171     3, 33|               ma tygodnia; by mi co z chałupy nie zginęło! Kokoszki nieśne,
172     3, 33|               nie ma kaj przytulić, a chałupy będzie drugim rozdawał! -
173     3, 33|              by wam kto nagrabił i do chałupy przyniósł. Dyć odparzy sobie
174     3, 33|             do obciesywania podpór do chałupy, zaś Kłąb fajkę zapalił
175     3, 33|              chyłkiem przebierać kole chałupy ku stodółce, na siano... ~-
176     3, 33|             wzięli się do podpierania chałupy.~Ale skoro słońce zaczęło
177     3, 33|         jeszczek galanto w górę, jaże chałupy się skryły i jakby do ziemi
178     3, 33|          takie wrzaski a gonitwy kole chałupy, jaże ludzie się zbiegali
179     3, 34|                która wymknąwszy się z chałupy wczesnym rankiem; już się
180     3, 34|          dalekości okiem nieobjęte, i chałupy, i wszystko, co ino było,
181     3, 34|             wszystkie opłotki, drogi, chałupy i obejścia zadzwoniły przekrzykami
182     3, 34|            bierą: ciasnota wszędy, że chałupy dziw się nie rozwalają,
183     3, 34|            łąki.~- I nieco budulcu na chałupy! - wołali jeden przez drugiego.~-
184     3, 35|             podnosiło się dopiero zza chałupy, iż w cieniach polśniewały
185     3, 35|              siadł w sadku pod ścianą chałupy, brodę wsparł na pięściach
186     3, 35|             bez luśni.~Doszli wraz do chałupy; na ganku siedziała już
187     3, 35|           oczyma po świecie. Lipeckie chałupy ledwie widać było zza sadów,
188     3, 36|                kazała go przenieść do chałupy i przed wieczorem posłała
189     3, 36|               I już się nie ruszyła z chałupy, jakiś głuchy strach trzymał
190     3, 36|          Przez otwarte okna Borynowej chałupy wciskały się te wszystkie
191     4, 37|             pacierzu.~Zniesiono go do chałupy, probując jeszcze ratować.~
192     4, 37|           wyniesło się chyla tyla nad chałupy, a już ludzie lecieli na
193     4, 37|           półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy też moje i tych krów mlecznych
194     4, 37|          Hanka śpiesznie powróciła do chałupy.~Boryna już był całkiem
195     4, 37|              a niekiedy biegał dokoła chałupy i wył kiej ten głupi.~Nad
196     4, 37|               a dziwny smutek owiewał chałupy i dziwna cichość zaległa
197     4, 37|           pastwisk, kiej powróciły do chałupy.~Przed gankiem stojał pan
198     4, 37|         sadach bieliły się pościele i chałupy gasły jedna po drugiej,
199     4, 37|          płyną śpiewania, że z każdej chałupy wynoszą trumny, że wszystkimi
200     4, 37|      wypłakuje, bych ją nie wygnali z chałupy.~- Myśli, że kto głupi a
201     4, 38|                  To go se sprowadź do chałupy i żyw, kiejś taka honorna.~-
202     4, 38|              nawet borgować drzewo na chałupy.~Grzela wykładał wszystko
203     4, 39|            płoty kiej wody wzburzone.~Chałupy stały wywarte, wrótnie wszędy
204     4, 39|      przynaglał kowal i gdy weszli do chałupy, a Hanka zakrzątnęła się
205     4, 39|               karczmę robicie z mojej chałupy.~Przymilkły na to oczymgnienie,
206     4, 39|        grzesznej!~Wójtowa wyleciała z chałupy kiej oszalała, ale zawróciwszy
207     4, 39|           Hanki:~- Mówię ci, wypędź z chałupy te lakudre! Wygoń ją, póki
208     4, 39|                  Wynoś mi się zaraz z chałupy!~Jagna uniesła się z ławy
209     4, 39|               ci twoją krowę zagna do chałupy, a po resztę niech kto przyleci
210     4, 39|          przed opłotkami.~Wyleciała z chałupy zestrachana i dygocąca,
211     4, 40|              śniadanie przychodźta do chałupy.~Odeszła z wolna, bez pośpiechu,
212     4, 40|         cięgiem drepcąc od stodoły do chałupy.~Sto razy wyjmowała gościniec
213     4, 40|         pogadek, ale przyleciawszy do chałupy wzięła się na ostro do sporządzania
214     4, 40|             dobrze, co ją wypędziła z chałupy! Kiej ta zadra mi uwięzła,
215     4, 40|             szczury prędzej uciekną z chałupy...~- A zrobię, co mi się
216     4, 41|            parob jeno się wałęsa kole chałupy. Niezgorzej płacą - szepnął
217     4, 41|               Kaj? Wygnała me twoja z chałupy, to siedzę u matki...~-
218     4, 41|              udzieli ani zagona, i do chałupy go nie puści. I święcie
219     4, 41|               mi po ojcach zapiera, z chałupy me goni, spłaty nie daje,
220     4, 41|             Przez ciebie wygnała me z chałupy ta flądra, to świńskie pomietło!
221     4, 41|               pilno, nikto przeciek z chałupy za tobą nie patrzy?~- Ale
222     4, 41|          dziwnie wstyd, gdy wracał do chałupy; nie mógł sobie darować
223     4, 42|           skradając się cichuśko kole chałupy wydostał się nad staw.~Wieś
224     4, 42|               Ale dochodząc matczynej chałupy zwolnił kroku, pilnie nasłuchując,
225     4, 42|         zwoził kamienie na fundamenta chałupy, Kłąb ze synami okopywał
226     4, 42|           jedną upatrzył.~- Bo to ani chałupy, ani bydlątka, ani nic! -
227     4, 42|         sobotę wieczorem przyszedł do chałupy, ale tak przemordowany,
228     4, 42|             raz po raz wymykała się z chałupy ze sporymi tobołami, cichaczem,
229     4, 42|             przez wieś do Mateuszowej chałupy, rychtyk już wychodzili
230     4, 43|             leżała po drugiej stronie chałupy spuchnięta, w gorączce i
231     4, 43|              ludzie powybiegali przed chałupy.~Naraz skotłowało się wszystko
232     4, 43|               jeno zawzięcie Kozłowej chałupy i inszych budynków; szczęściem,
233     4, 43|     rozsrożona i kiej burza wpadła do chałupy, matka obierała ziemniaki,
234     4, 45|         dopiero kiej doszli ostatniej chałupy, rzucił się z nagła na Antka
235     4, 45|            się kiej wiśnia uciekła do chałupy.~- Jaguś, a wynieś no mleka,
236     4, 46|        niemałej już trwodze dopadając chałupy, matka siedziała w progu
237     4, 46|           wraz z żandarmami wszedł do chałupy, zaś strażnicy rozlecieli
238     4, 46|       zamknęli się w stodole, gdyż do chałupy cięgiem ktoś wpadał na wywiady.~
239     4, 47|            musiałam iść... wchodzę do chałupy... a on stoi na środku blady
240     4, 47|             się z wywartej na rozcież chałupy.~Jagata leżała w sieniach
241     4, 47|            każdym, kto ino zajrzał do chałupy, zaś poniektórym dzieciom,
242     4, 48|         posłyszawszy nowinę wypadła z chałupy na pół ubrana.~- Co ino
243     4, 48|               do samego świtania kole chałupy, szła na drogi, poleciała
244     4, 49|               Czemu to przepędziłaś z chałupy Mateusza?~- Bo mi obmierzł
245     4, 49|       rozjuszone stado.~Wdarli się do chałupy kiej burza, jaże zadygotały
246     4, 49|                jaże ziemia dygotała i chałupy się trzęsły.~Zwite kołtuny
247     4, 49|             do żniwa, że ano z każdej chałupy ruszali całą gromadą, z
248     4, 49|        ruszali całą gromadą, z każdej chałupy błyskały sierpy i kosy,
249     4, 49|         ostała pusta i jakby wymarta, chałupy były pozawierane, ba wszystko,