Tom, Rozdzial

1     1, 1 |        z zapatrzenia, bo długi, żałosny ryk rozległ się gdzieś niedaleko,
2     1, 5 |        i kiedy niekiedy głuchy, żałosny ryk tłukł się po pustych
3     1, 9 |      się z mogił; czasem lament żałosny wił się w rozdzierających
4     3, 28|    piasek dusza mu się rozsypie żałosny.~Zaniesła się płaczem i
5     3, 30|        płacz zakwilił pisklęcy, żałosny, z tej ciżby, co jak krze
6     3, 30|         przywarła, niejeden jęk żałosny rwał się z gęstwy, a bolesne
7     4, 37| wyciągał. ~- Nie ruchaj mę, bom żałosny! - odburknął - pomrę wnet,
8     4, 44|        z kancelarią, wyrwał się żałosny i długi bek, a po chwili