Tom, Rozdzial

1     2, 14|        śpik mię odszedł.~Leżał wznak, z rękami pod głową, tak
2     2, 21|      kiej od ściany, przewalał wznak na pola, ale wstawał niezmożony,
3     3, 28|     chory leżał jak zwyczajnie wznak. Jagna cosik szyła pod oknem,
4     3, 33|        obronie i zwalił się na wznak.~Józka wpadła na krzyk i
5     3, 34| podobne złotym pająkom.~Maciej wznak leżał. Rozruchane gałęzie
6     4, 45|     pościel do sadu i leżąc na wznak, zapatrzona w niebo migocące
7     4, 47|     już na mnie, pora.~I padła wznak.~W izbie zrobiło się straszno,
8     4, 49|  ziemia pod nią jęknęła, padła wznak i nawet się nie poruszyła.~