Tom, Rozdzial

1     2, 24| napominać grzesznych, groźnie wytrząchając rękami, a patrząc co trochę
2     3, 34|     niespodzianą obroną, a on wytrząchając pięściami krzyczał:~- Wójt
3     3, 35| cztery wiatry!... - krzyknęła wytrząchając pięściami.~Ale Szymek już
4     4, 37| srożyć, oczami toczyć i rzekł wytrząchając pięścią ku ziemi:~- Takieśta
5     4, 39|        długo jej cosik prawił wytrząchając pięściami.~Wójtowa przyniesła
6     4, 40|  mogła, już z dala krzycząc i wytrząchając rękami:~- Hanuś! Antek wrócili!
7     4, 41|     już kłóciły się na zabój, wytrząchając do się przez płoty zaciśniętymi
8     4, 44|   przysapując jeno, a klnąc i wytrząchając pięściami, zaś raz po raz