Tom, Rozdzial

1     1, 8 |            przychodzę! Myślałam że trupem padnę, tak mnie żałość ścisnęła!
2     2, 24|        siebie, prędko, by nie paść trupem z męki, by uciec z tych
3     3, 27|          śmiercią wiało od niego i trupem, ale pomimo wszystkiego
4     3, 30|            Jezus kochany, dziw, że trupem nie padła... To za tę ciężką
5     4, 37|              Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy czuć było
6     4, 41|                A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami! - Zatrzęsła
7     4, 43| organiścina nowiną, od której dziw trupem nie padła, nogi się pod
8     4, 47|           któraś i powiada... dziw trupem nie padłam... szłam jak