Tom, Rozdzial

1     1, 2 | poszedł, wyłuskał on mi dobrze torbeczki... Miałem coś grosza od
2     2, 16|     młodszy dźwigał niezgorsze torbeczki i niepróżne.~- Jeszcze mamy
3     2, 22|       chleby, to jakieś pękate torbeczki wisiały, a dopiero za nimi
4     3, 26|  biegła aż truchcikiem, że ino torbeczki wyskakiwały po bokach i
5     3, 26|             Radzi was przyjmą, torbeczki dygujecie niezgorsze, a
6     3, 26|     wtedy Agata wyniesła swoje torbeczki pod światło wyjmując z wolna
7     3, 30|  drugie. Kije mieli w rękach i torbeczki przez plecy, Witek zaś tulił
8     4, 38|        ozgniewam!~- Rzućcie te torbeczki, prędko, żeby kto nie obaczył.~-