Tom, Rozdzial

1     1, 12|       dzień był jeszcze daleko.~Stajnia tonęła w mętnej kurzawie
2     1, 12|        i cochać się o węgły, aż stajnia drgała, a potem jęły wtykać
3     1, 12|      przygasły, drzwi zbladły i stajnia mroczeć poczęła.~Już pod
4     3, 30|     poniesła na wieś, Witek pod stajnią majstrował jeszcze cosik
5     3, 31|     obroku, a tu drzwi wywarte, stajnia pusta i konia przy żłobie
6     3, 31|      Balcerkowa siedziała przed stajnią, jakby przy tym katafalku,
7     3, 31| chwytały za gardziel i ta pusta stajnia, kiej świeży grób, budziła
8     4, 40|        chrapał rozciągnięty pod stajnią, konie gryzły obroki pobrzękując