Tom, Rozdzial

1     3, 28| chwila przylecieć kowal i bez srogiej kłótni się nie ubędzie.~-
2     3, 30|    wyniósł Najmilszy! Śmierci srogiej się wydarł, zmógł niezmożone
3     3, 32|   mogło i przytulić, i o doli srogiej zapomnieć.~Hej! szeroko
4     3, 33|  dawnego, jakoby po tej burzy srogiej, co szkód narobiła niemałych,
5     3, 34| Weronki, kiej na topolowej we srogiej kurzawie ukazał się ktosik
6     3, 34| płakały spodziewając się kary srogiej od Boga na wszystkich ludzi.
7     4, 37|      i poszedł pobok trumny w srogiej ciasnocie, gdyż dróżka była
8     4, 42|      tak był sprężył w mocy i srogiej ochocie, jako ten głodny