Tom, Rozdzial

1     2, 14|            przecież o tym i dobrze rozumiała, że go tak pamięć krzywdy
2     2, 16|            brać i cięższą!~Nic nie rozumiała.~Ale stary nie pozwolił,
3     3, 26| przyśpiewek i wrzasków dzieuszych; rozumiała też, jako przy takiej pogodzie
4     3, 27|         nie złączył i nie poszedł; rozumiała, iż tu na złość staremu
5     3, 27|          śmiał nie poszanować.~Nie rozumiała ona tego przódzi, dopiero
6     3, 28|             choć trwożna była, boć rozumiała, że musi tu lada chwila
7     4, 37|           do siebie, a chociaż nie rozumiała wszystkiego, to jednak z
8     4, 38|     cudeńka prawił, że niczego nie rozumiała.~Patrzyła jeno w niego niby