Tom, Rozdzial

1     1, 6 |  łachmanami liści i szamotały się rozpacznie, niby psy na uwięzi.~Drogi
2     1, 6 |        pod krzyżami, co wyciągały rozpacznie ramiona, na pustych drogach,
3     2, 21| nieskończonym szeregiem, szumiały rozpacznie targając się kiej te ptaki
4     2, 23|           siebie, że obejmują się rozpacznie, mocą wszystką i w śmiertelnym
5     3, 29|           znowu drąc się za włosy rozpacznie.~Ksiądz rozłożył bezradnie
6     4, 37|          mówił, zaś drudzy łamiąc rozpacznie ręce przystawali w żałobnej
7     4, 37|       śpiewali tak strasznie, tak rozpacznie i tak jękliwie, jaże łzy
8     4, 49|     winowata, ona - zalamentowała rozpacznie. - Ten tłuk sobaczy, ta