Tom, Rozdzial

1     1, 12|      chował więc pod słomę, nie puszczając z garści.~- Mój Boże, tyla
2     2, 25| przywarli drzwi, nikogo już nie puszczając do środka, Kłębiak zaś Wojtek
3     3, 27|   wyszedł, Boryna otworzył oczy puszczając z rąk gromnicę, że się potrzaskała
4     3, 32|    wzdychała żałośnie, łzę jaką puszczając niekiedy, a we świat zamglony
5     3, 32|      ręku dziecko kwilące i już puszczając wodze żalom i bolesnym,
6     4, 38|     żeby każdy był pan! - wołał puszczając kieliszek kolejką.~Juści,
7     4, 39|        Hanka jaże ścierpła, ale puszczając te słowa mimo uszów zawołała:~-
8     4, 45|        Wody! - ryknął proboszcz puszczając się w cwał za nimi, dopadł