Tom, Rozdzial

1     1, 11|          zawrócił jak przed złym psem... A może?... Niech szczeka,
2     2, 14|        nad tobą jak nad zdechłym psem! - mówił.~- Oj prawda, święta
3     2, 20| trzaskiem zrywał się z łóżka i z psem obiegał wszystkie kąty.
4     3, 30|     Witek się rozprawia z jakimś psem obcym. Zdziwiła się nie
5     3, 31|          w opłotki, poszczuła ją psem. Łapa się rozsrożył i nie
6     3, 34|       rodzony, ale kto tak robi, psem mi jest od dzisiaj! Ale
7     4, 37|   poredząc ich rozegnać poszczuł psem, ale Łapa go nie posłuchał,
8     4, 38|      jednego, zaś temu ślepemu z psem wetknęła całą dziesiątkę