Tom, Rozdzial

1     1, 10|         łuny biły nad nim, jakby pożar buchał gdzieś w głębi lasów.~
2     2, 23| zaszarpała serca, a łuna rosła i pożar ognistą płachtą powiewał
3     2, 25|        się po wsi, buchnęła kiej pożar ogarniając wszystkie serca
4     2, 25|      zaczął bić w dzwon kieby na pożar...~Próżno mu bronił Jambroży
5     2, 25|       taki, bieganina, jak gdyby pożar wybuchnął we wsi.~- Na las!
6     3, 30|          wieś już się stłoczyła.~Pożar zaś urastał co chwila, folwark
7     3, 31|           Abo to chwaci czasu; o pożar na Podlesiu i o wasz podkop
8     4, 39|       się w niej rozsrożyła kiej pożar, już była gotowa na wszystko,