Tom, Rozdzial

1     1, 3 | pręgami cieniów, jakie rzucały pnie tnpoli, bo słońce z boku
2     1, 9 |       po mogiłach, a białe ich pnie, niby w gzła śmiertelne
3     2, 21|    wszystkimi kłami trzaskał o pnie, wżerał się w lute głębie,
4     2, 25|       piąte Sikory, krępe niby pnie, żylaste i mrukliwe.~A potem
5     3, 30|     było, jeno przez grubachne pnie topoli widniał na niebie
6     3, 35|      okiem mógł rozeznać żółte pnie sosen, białe gzła brzózek
7     4, 37| smętarz, już widny przez grube pnie topoli...~Dzwony wciąż biły
8     4, 48|       przejęte spieką, bielone pnie majaczyły. w mrokach niby