Tom, Rozdzial

1     2, 25|      kiej te starce, których pioruny nie zmogły i setki lat nie
2     3, 29|  ulewny. Nawet powiadali, że pioruny gdziesik biły nad borami.~
3     3, 34|     świat porwał, a pierwsze pioruny trzasnęły gdziesik w bory;
4     3, 34|      zgasło, zawyły wichry i pioruny jęły bić jeden za drugim,
5     3, 34|     przewaliła się stronami, pioruny biły gdziesik daleko, wichura
6     4, 43| oślepiających jasności, biły pioruny, grzmoty przewalały się
7     4, 43|     jęczały wichry i drzewa.~Pioruny już biły jeden za drugim,
8     4, 47|         A żeby to siarczyste pioruny spaliły taką nowinę!~Wracali