Tom, Rozdzial

1     2, 24|       tłumem, błyskało w oczach piorunami, że niejedna pięść się wyciągała
2     2, 25|      piersi ryknęło wraz, kieby piorunami.~- Nie damy! Nie damy! -
3     2, 25| zasępione rozbłysły wnet kiejby piorunami, sto pięści zamigotało w
4     2, 25|      jeno połyskuje, nabrzmiewa piorunami, głuchnie, a leda chwila
5     3, 27|        zawzięte słowa rwały się piorunami.~To juści, że Rochowe słowa,
6     4, 39|      kiej ta chmura trzaskająca piorunami.~Zaś Hankę słowa te poraziły
7     4, 39|        się, kiej drzewo podarte piorunami, bez sił już i bez pamięci.
8     4, 49|      wszystkich stron, ślepione piorunami, obłąkane hukiem, kręciły