Tom, Rozdzial

1     3, 27|         panowania, poczuła swoje opuszczenie i krzywdy.~Nie o gront jej
2     3, 28|        obie na swoje sieroctwo i opuszczenie.~- Kiej Stacho był, to się
3     3, 29|      starczyło - ale już ruinę i opuszczenie widać było na każdym kroku:
4     3, 32|        gniewy, a pospólna dola i opuszczenie kłoniły je ku sobie coraz
5     3, 35|  ziemniaki ledwie co wschodziły. Opuszczenie było widne na każdym kroku
6     4, 37|         zawdy tak ją zabolało to opuszczenie, że uciekła do sadu i zaszywszy
7     4, 45| wyrzekając cięgiem na ciemnotę i opuszczenie, w jakim naród żyje.~- A
8     4, 49|         czynił się taki upadek i opuszczenie, że nieraz nie wydojone