Tom, Rozdzial

1     1, 2 |  pomilkli, cichość niezgłębiona objęła wieś całą i stworzenie wszelkie.~
2     1, 4 |      żeś. .~I żałość z nagła go objęła nad sobą, że przysiadł na
3     1, 6 |   poleciała do dom.~Cisza znowu objęła izbę.~Czasami deszcz uderzał
4     2, 22| żałośliwość przypominków tak ją objęła, że zaczęła znowu wyklinać
5     2, 24|        już dawno spała, cichość objęła świat, bo deszcz jakoś z
6     3, 30|         w ręku.~Cichość z nagła objęła kościół, jakby tego zwiesnowego
7     4, 37|   spiekocie, świąteczna cichość objęła całą wieś, jedne jaskółki,
8     4, 47|   Przypadła mu znowu do piersi, objęła sobą i pokrywając pocałunkami