Tom, Rozdzial

1     2, 13|      gęby ozewrzeć, bych te żale nabrane w serce nie lunęły z niej
2     3, 35| przystąpił do niej.~Wiadro stało nabrane, nogi trzymała we wodzie.~-
3     3, 36|         z drętwicy zimowej, pora nabrane chlusty wypuścić ze siebie,
4     4, 38|      paliły ją oczy, paliły usta nabrane i same ręce wyciągały się
5     4, 40|      lśniące zęby, i te czerwone nabrane wargi, tchnące tak jakoś
6     4, 45|          w oczy szeroko otwarte, nabrane zapachami głosy ciemnic,
7     4, 46|         już same wargi lśniące i nabrane krwią szeptały słodko, gorąco
8     4, 49|     stodół, jakoby sypkim złotem nabrane fale rozlały się po drogach,