Tom, Rozdzial

1     2, 13|        i przesłonił świat cały modrawą białnością, a leciał wciąż,
2     2, 13|     leżały, jak okiem sięgnąć, modrawą i ogłuchłą, martwą równią;
3     2, 16|         roziskrzona gwiazdami, modrawa.~Sygnaturka wciąż dzwoniła
4     2, 19|     świat z wolna otulał się w modrawą a lutą płachtę nocy. Księżyca
5     2, 19|     miała chusteczkę jedwabną, modrawą, w różowy rzucik farbowaną,
6     3, 26|         Niebo, kiej ta płachta modrawa przejęta wilgotnością i
7     3, 29|        wisiało wysoko, niby ta modrawa płachta, z rzadka jeno pozarzucana
8     4, 37| zapełniając izbę kieby tą mgłą modrawą, w której wynosił się straszliwy