Tom, Rozdzial

1     1, 4 |         aż dusza Kuby zamierała z lubości i szczęścia nieopowiedzianego...~
2     1, 5 |        nieco i wytchnąwszy z owej lubości, co mu jak gorzałka buchnęła
3     2, 19|          całkiem jakby utopiona w lubości i w zapamiętaniu! Unosił
4     2, 22|         ciekły z nieopowiedzianej lubości i serca dziw nie wyskoczyły
5     3, 30| niejednemu ślepie wyłaziły z onej lubości, twarze czerwieniały i sytność
6     3, 33|         słońcu. Przymrużał oczy z lubości, grzebiąc między nimi: nowe
7     4, 45|           to dziw nie omdlewała z lubości, oblewał ją war, nogi się
8     4, 45|        pełne niepokojącego żaru i lubości, zadyszane szepty liści,