Tom, Rozdzial

1     1, 10|            Pewnie! Jak się parę łbów dworskich siekierami rozwali,
2     1, 11|          co pije, bo już się ze łbów kurzyło niezgorzej i kontentność
3     1, 11|       do serca szło i ochota do łbów biła kiej gorzałka... to
4     2, 19| Wyczeszemy wama kołtuny, że bez łbów pouciekacie!~- Wycieruchy,
5     2, 19|         osobna nie rozeznał.~Ze łbów poczynało kurzyć, gorącość
6     3, 26|     zielone warkocze z ogniłych łbów, to zaś pod ścianami one
7     3, 27|       spozierając niekiedy spod łbów.~Darmo Józka trzepała trzy
8     3, 35|       Miemców.~- Hale! co im do łbów strzeliło! Mało to już marnacji