Tom, Rozdzial

1     1, 1 | orczyki - i orał dalej wielki łan ziemi, co pod prostym kątem
2     1, 12| grzmiała z nową siłą, że jako łan, uderzony wichurą, ino się
3     2, 17|       się przychylił jako ten łan, a nad nim wieją szaty błękitne,
4     2, 22|  splatało się w nierozerwalny łań cuch marzeń i życia, cudów
5     2, 24|   słońcu jako rozkwitły lnowy łan, gdy ;weń stado owiec wpadnie
6     2, 25|  olbrzymy leżały pokotem niby łan stratowany, a jeno kajś
7     4, 40| rozeźlony i wszedł na ogromny łan żyta, co niby wody spławione
8     4, 45|     owocem ciężarne, niby ten łan źrałej pszenicy, gotów się