Tom, Rozdzial

1     1, 7 |        Wróciłem, matko... - mówił łagodnie i chciał ją w rękę pocałować.~-
2     1, 7 |      ludzie kochane! - powiedział łagodnie, skończywszy przeżegnał
3     3, 32|     potrzebuje obrony! - szepnęła łagodnie.~- A już najbarzej Grzela
4     4, 37| wiedzieliście to? - pytał Jambroż łagodnie.~- U matki spałam, a Witek
5     4, 37|        Jezus sądzi - dodała Hanka łagodnie.~- Wójt ta wasze docinki
6     4, 41|          I cóżeś umyślił? - pytał łagodnie Mateusz.~- A co, że wezmę
7     4, 45|        kto usłyszy! - skarciła go łagodnie, rozmarzając się myśleniem,
8     4, 46|           swojemu, a przedstawiać łagodnie, na jakie to pokusy się