Tom, Rozdzial

1     1, 3 | wścieknie się pies, który weźmie kłonicą po łbie - kto winowaty?...
2     1, 7 |          odwieczerz często gęsto kłonicą poganiał... - wołał Rafałów.~-
3     1, 9 |     Jezus, Mario! Jakby mnie kto kłonicą przez ciemię zdzielił!...
4     2, 20|    chlaśnie batem, gotowem oddać kłonicą.~- Bijcie, kto wama winowaty,
5     2, 20|      wyganiać humory, bo potem i kłonicą nie poradzi.~- Nie jest
6     2, 24|       niego przeniesła.~Jakby go kłonicą ździelił przez ciemienie,
7     3, 33|         wtórowała lamentliwie:~- Kłonicą go prał! Cichoj, chudziaku!
8     4, 40|         śmierci, to jakby me kto kłonicą zdzielił, jaże me zamroczyło.