Tom, Rozdzial

1     1, 2 |     smuga światła i szła przez kierz georginiowy i niskie drzewa
2     1, 11|      wisiały, weselna niby ten kierz kwietny i kiej słońce ciągnąca
3     2, 13|        jak kiedy wezbrana woda kierz słaby bierze, że ani oprzeć
4     2, 15|      pas, wyrwał z miejsca jak kierz, nogą drzwi wywalił na dwór
5     2, 25|   wyrwało z konia, że kiej ten kierz, ryjem podważony, wyleciał
6     3, 27| Przeciech sama ostała kiej ten kierz na rozdrożnym wywieisku,
7     4, 48|        nim spłoniona kieby ten kierz różany, kieby ten jabłoniowy
8     4, 49| wszystkich stron, wyrwało niby kierz płytko wrośnięty w ziemię