Tom, Rozdzial

1     1, 3 | truchcikiem po wyboistej, pełnej kamieni drodze.~Słońce było już
2     1, 12|          się za nim grad błota i kamieni.~- Witek! Poczekaj no! -
3     2, 14|        szuflady.~- Cóż poradzić, kamieni przeciech nie ugryzie.~Zła
4     2, 19|      swaty, nasuły mu za pazuchę kamieni, to w kieszenie napchały.
5     2, 22|     śrebła, szyby miał z drogich kamieni, a strzechę kieby z nieba
6     3, 27|      zabawiających się ciskaniem kamieni po wodzie i za ptakami;
7     3, 28|        odmiękną; jeno nie zabacz kamieni nakłaść, by ich woda nie
8     3, 29|        szarwarku wygonią.~- Tych kamieni bym dała!~- Kijaszkiem przyłożyła!~-