Tom, Rozdzial

1     1, 10|     księżyc wisiał wysoko i tak jasno świecił, że cały staw roziskrzył
2     1, 12|          Jezus!~Zrozumiał nagle jasno i aż się podniósł z oślepiającej
3     2, 19|         nikogo, księżyc świecił jasno, śniegi się skrzyły i posępna
4     2, 25|  odmienności, nie poredziła tak jasno kalkulować, ale czuła ją
5     3, 26|        tak wiośniano, rozlegle, jasno, chociaż i jeszczech ździebko
6     3, 27|          W Hanczynej izbie było jasno i dość gwarno, ogień trzaskał
7     3, 29|         na świecie było dziwnie jasno, że dojrzał chałupy pokryte
8     3, 29| śpiesznie poleciała do chałupy.~Jasno było na świecie, słońce