Tom, Rozdzial

1     1, 7 |   kolebie i ucieka, a niektóry z biczem bieży, kto żerdkę z płotu
2     2, 21|    wstała w niej z nagła i kieby biczem popędzała, że już nie czuła
3     3, 32|           mnie! - skoczyła jakby biczem podcięta.~- Przyczepiacie
4     3, 35|  matczyne słowa śmignęły go kiej biczem; że zakipiał, wyprostował
5     4, 39| przyduszonymi słowami kiejby tym biczem świszczącym:~- To ja za
6     4, 41|         świecie, czasem chlastał biczem po końskich portkach, a
7     4, 41|         Zerwał się, kieby go kto biczem trzasnął.~- Prawdę pytam!
8     4, 47| zakrzyczała, bijąc słowami kieby biczem:~- Cyganisz jak pies! Zawdyś