Tom, Rozdzial

1     1, 5 |          ośnik, którym strugał, i zapatrzył się w ogień tak długo, aż
2     1, 10|          kilka stało do okucia, i zapatrzył się w ogień.~Kowal pracował
3     2, 15|          nagle, wyprostował się i zapatrzył siwymi oczami w dale, stary
4     3, 34| niechętnie odwrócił się od niego. Zapatrzył się znowu w rozkołysane
5     4, 37|           i opuszczeniu, a każden zapatrzył się gdziesik i jakby widział
6     4, 40|           obcierając rzęsisty pot zapatrzył się we świat i zamedytował.~
7     4, 49|        surowo i wsparty o studnię zapatrzył się kajś daleko. Bolesnym