Tom, Rozdzial

1     1, 2 |       Żachnął się Boryna, ale zamedytował głęboko, że mu to samemu
2     1, 12|  zważał na to, bo się głęboko zamedytował ~- Wyzdrowiałbym! Musi być,
3     2, 16| sumieniu z win kajał, kto się zamedytował, któren znów co miętszy,
4     2, 19|       i takie chłopy, są... - zamedytował się.~- Przepij no do mnie,
5     3, 35| nogami. Mateusz też się cosik zamedytował.~Cichość się znowu przędła;
6     4, 40|      zapatrzył się we świat i zamedytował.~Słońce skłoniło się nad
7     4, 40|     powrotem i tak się srodze zamedytował, że kowal nie doczekawszy