Tom, Rozdzial

1     1, 4 |     mało, że niedługo to i po zagonie na człowieka nie starczy!~-
2     1, 6 |       trzy płachty, ostało na zagonie.~Poszła do komory się przebrać
3     3, 32|    wnet do roboty, po dwie na zagonie, głowami do siebie - dziubały
4     3, 36|   Boryna naraz przyklęknął na zagonie i jął w nastawioną koszulę
5     4, 45|      kieby ten kwiat na Bożym zagonie najśliczniejsza i tak ciągnąca
6     4, 48|  milczał, a jeno przysiadł na zagonie i patrzał w nią z dziwną
7     4, 49| każden stojał gotowy na swoim zagonie i posłyszawszy dzwonienie,