Tom, Rozdzial

1     1, 1 |  kurzawy, że tyłko raz w raz wychylały się z niej głowy potężne
2     1, 2 |    Pęki czerwonych georginii wychylały się zza kamiennego płotu
3     1, 4 |   ścian i z okien kolorowych wychylały się złote obręcze i święte,
4     1, 5 | murem klasztoru, zza którego wychylały się ogromne dęby, pełne
5     1, 6 |      spod zielonawych szarug wychylały się chwilami szmaty pól
6     2, 16|       jako te służki wierne, wychylały się z nieba inne, a liczne,
7     4, 44|   zaś czarne ramiona krzyżów wychylały się spoza kamiennego ogrodzenia