Tom, Rozdzial

1     2, 16|            Myśleli i serca biły współczuciem, a dusze się zrywały i niesły
2     2, 16| ścisnęła się jej dusza trwogą i współczuciem, a łzy same napływały do
3     2, 24|         wypytywać o dzieci i ze współczuciem użalał się nad nią i jej
4     3, 28|      ich patrzeć! - szepnęła ze współczuciem Jagustynka.~- Nie bójcie
5     3, 28|   chorzyście? - pytała Hanka ze współczuciem.~- Tyle się już ludzkiej
6     4, 37|      Jaguś, wdowa! - szepnął ze współczuciem.~- A juści - odparła łzawo
7     4, 41|        taka robota - szepnął ze współczuciem. ~- Juści, co już całkiem