Tom, Rozdzial

1     2, 22|       wiaterek miły przeciągał, wparł się wnet w trawę i dalej
2     2, 23|   jakimś natrafił na przysłonę, wparł się całą mocą i razem z
3     3, 32|         Hankę wyprostował się i wparł oczy w jej rozgorączkowaną
4     3, 35| obaczycie! ~- Człowiek bych się wparł w ziemię kiej drzewo i niech
5     4, 44|        Grzela się nie strwożył, wparł w niego harde ślepie chcąc
6     4, 49|      bijąc piaskiem w oczy, ale wparł się w zagon i jął siec,
7     4, 49|        żytnią ścianą, jakby się wparł w ziemię, jakby się jej