Tom, Rozdzial

1     2, 23|       kiej się znowu pokazał wlekąc za sobą wielgachną wiązkę
2     3, 30|  Urzekł me czy co! - myślała wlekąc się ociężale, mąt jakiś
3     4, 41|      zapytał niby niechcący, wlekąc oczami po polach, daleko.~-
4     4, 43| powrotem do siostry.~Ona zaś wlekąc lękliwymi oczami po świecie
5     4, 48|      wskroś zbóż dojrzałych, wlekąc rękami po kłosach, zwisających
6     4, 48|  Laczego? laczego? - jęczała wlekąc się niby trup za powracającymi
7     4, 49|     przecierpieć! - szepnęła wlekąc smutnymi oczami po świecie.~