Tom, Rozdzial

1     1, 11|       dyle zaskowyczały, a on wiał po izbie, zawracał, podkówkami
2     2, 13|   płozy sań na śniegu i chłód wiał po karczmie, Antek zaś siedział,
3     2, 18|  kieby płomień palący wichrem wiał po niej, błyskawicami migotał
4     2, 19|        przegonił wszystkich i wiał w pierwszą parę tak siarczyście,
5     2, 25| drzewiny się trzęsły i smutek wiał światem całym, pustka była
6     3, 29|  kruchsze gałęzie odzierał, a wiał już teraz górą i z taką
7     3, 29|  światem już się przewalał.~I wiał tak bez mała całą noc, że