Tom, Rozdzial

1     1, 10| wiedział, co z sobą począć, nie uspokoił się, gdzie tam, jeszcze
2     2, 15|        puścił, by ino mógł.~Nie uspokoił się rychło po tym spotkaniu,
3     3, 36| gromnicę wtykała, ale się jakoś uspokoił i zasnął.~Zaś nazajutrz
4     4, 41|   nadzieją.~A kiej się ździebko uspokoił, zaczęli już wspólnie rozważać
5     4, 41|  zrozumiał w mig i znacznie się uspokoił.~- Podobno u was żyje kakoj
6     4, 45|        twarz taką jakąś świętą, uspokoił się odetchnąwszy z niezmierną
7     4, 45|  wymijali, ani spostrzegł kogo; uspokoił się dopiero pod wsią, gdyż