Tom, Rozdzial

1     2, 13| wzburzone, rozhukane, straszne - uderzyły na wieś i zalały wszystko
2     2, 13|          się matczynego wełniaka uderzyły w krzyk i lament! Antkowi
3     2, 22|       spostrzegłszy, że na Jagnę uderzyły ognie, urwała prędko zagadując
4     3, 30|    krzyczały gęsi, a kiej dzwony uderzyły i ogromne, niebosiężne głosy
5     3, 32|           pełne zawziętości oczy uderzyły kieby nożem, jaże Hankę
6     3, 34|        ale snadź wnet po kazaniu uderzyły wszystkie dzwony, i huknęli
7     4, 41|         głowę, takie pąsy na nią uderzyły.~- Nie pleć, dyć mi wstydno... -