Tom, Rozdzial

1     1, 10|    że jej nie wyciągnąć ni uciec od niej.~A bystre światło
2     2, 20|    wciąż odemstą nie mogąc uciec spod tych jego przenikliwych,
3     2, 21|  straszne przypominki, nie uciec od nich nie zapomnieć, nie!
4     2, 24| nie paść trupem z męki, by uciec z tych oczów szarpiących,
5     3, 30|   niego, ale ją dojrzał.~I uciec nie poredziła, nogi jakby
6     4, 44|   będę, całuj me gdzieś, i uciec przed skarceniem. Ale naród
7     4, 46| Tak lecisz, jakbyś chciała uciec przede mną...~- A bo prawda!